Tirade. Jaargang 23 (nrs. 242-251)

[p. 446]

Peter Delpeut
Ochtend

- Voor Céline

Ik zou kunnen schrijven
van hard ochtendlicht, liefde
oude lakens

zoals de klanken van de piano, zoals
Paul Bley wacht, uitstelt
wegzinkt: dit is

lijkt het, géén muziek
maar de kleur van denken

In mijn armen kan men huilen,
fluister ik: waarop wij beiden
glimlachen-

[p. 447]

2

 

Ik zou ook níet

 

kunnen schrijven, dat wat gebeurt

 

zonder woorden

 

 

 

aan jou laten:

 

 

 

de schuchtere glimlach, het hoofd

 

achterover, ik de wind

 

en herfstweer

 

 

 

en ach

 

dat weet je

 

 

 

ik schrijf

 

om dit niet te hoeven

 

zeggen-

[p. 448]

3

 

Tenslotte

 

wat ik schrijf, die paar woorden

 

zijn hoe dan ook

 

 

 

van jou

 

 

 

en wat is er nu helemaal

 

gebeurt? Ik zeg hallo en dag

 

en kom en ga

 

 

 

en jij loopt daar

 

wat tussendoor

 

 

 

toch?