Tirade. Jaargang 23 (nrs. 242-251)

[p. 162]

Renate Rubinstein
Een man uit Singapore

Er zijn steden waar het geen verschil maakt: Londen, Den Haag, New York, je kunt er kennis van nemen. Maar in andere steden: Parijs, Amsterdam, Hongkong moet je met zijn tweeën zijn, anders loop je doelloos rond en mist de andere helft. Ik was in Hongkong en moest er nog zes uur blijven voordat mijn vliegtuig naar Frankfurt vertrok. Ik had er al drie dagen gezeten en wat mij betrof iedereen gesproken en alles gezien. Ik wou naar huis hoewel er ook daar niemand op mij wachtte, maar dan was ik tenminste niet meer in mijn eenpersoons hotelkamer die, zoals gebruikelijk, in een hoek van het hotel lag met uitzicht op de binnenplaats waar auto's geparkeerd stonden en een machine voor de koeling of de airconditioning, in elk geval iets dat dag en nacht raasde. Er stond een bureautje in met drie stroeve laden waarin niks zat behalve een Nieuw Testament. Bovenop lagen drie boekjes: één met plattegronden en adressen van nachtclubs, restaurants en bezienswaardigheden (het park, het andere park, de kabelbaan, het andere eiland) en twee met foto's van dames die op telefonische afroep onmiddellijk begeleiding zouden verlenen. Je kon ze in alle soorten en rassen krijgen: aziatisch, europees, in mantelpakje, avondjurk of geheel naakt. Escort Service. Een man hoeft nooit alleen te zijn.

Het was 12 uur, het regende, mijn vliegtuig zou om zes uur 's avonds vertrekken. Omdat ik voor de Hema geboren ben had ik er voor die zes uur niet nog een hele dag bijgeboekt en mijn koffers reeds bij de garderobe afgegeven. Ik vroeg mij af wat te doen. Ik kon in de lobby blijven zitten, een krant lezen en uit mijn ooghoeken naar de handelsreizigers en de echtparen kijken. Of ik kon naar de coffeeshop gaan en vandaar naar de bar of de zonsondergang zaal met het uitzicht en het strijkje, - overal zag je mensen praten. Ik kon ook, zag ik, een kaartje kopen voor een geleide toer in

[p. 163]

een bus. Een deerniswekkende onderneming, maar je zag alles en kon er toch bij blijven zitten. De hele tocht zou drie uur duren, het leek een oplossing. Bij een loket in de hal kocht ik een kaartje: over een uur zou de bus voor het hotel van start gaan. Omdat mijn tijd nu krap geworden was kreeg ik weer zin om de stad in te gaan en op de valreep nog soevenirs te kopen.

Buiten was het druilerig. De regen was opgehouden maar een genoegen was die stad, met haar feërieke beloften, niet. Ik slenterde langs de waterkant, kocht een doos chinese sigaren en was alweer op de terugweg toen iemand mij aansprak. Een grote, niet duidelijk aziatische, maar toch ook niet europese man die wilde weten of ik belangstelling had voor Yoga? ‘Nee’, zei ik, ‘het spijt me, maar ik weet niets van Yoga’. ‘Ach’, zei de man, ‘maar Yoga is erg belangrijk. Mag ik het u uitleggen?’ Hij bleef naast mij lopen. Hij had een omslachtige, tamelijk plechtige, maar in elk geval buitenlandse manier van praten, geamerikaniseerde reisgidsentaal. ‘Ik heb nog een uur’, stelde ik voor, ‘we kunnen er in de lobby van mijn hotel over praten, maar dan moet ik weg om de stad te bezichtigen’ en ik toonde hem mijn kaartje. ‘Ik kan u er zeer veel van vertellen’, zei de man op hulpvaardige toon, ‘het zal u zeker interesseren’. Hij zei dat hij Jacob heette, ik zei dat ik uit Nederland kwam, we namen plaats op de leren fauteuils in de grote lobby van het hotel waar de echtparen kwamen en gingen.

‘Ik zal u’, sprak de man die Jacob heette, ‘uitleggen waar het ons, van de Yoga, om gaat. Verleden jaar ontmoetten mijn vriendin en ik in Oostenrijk een landgenote van u. Net als u kende ze de Yoga niet, maar wij hebben haar uitgenodigd om het zelf mee te maken. Met haar hadden we een sessie die acht uur duurde en tot een komplete ontspanning en harmonie leidde’.

‘Maar wat doet u dan?’, vroeg ik, ‘wat gebeurt er op die sessies?’

‘No sex’, zei mister Jacob op zeer besliste toon.

‘Nee, natuurlijk niet’, zei ik haastig. Ik had zoiets ook helemaal niet willen suggereren.

Mister Jacob was echter nog niet gerustgesteld en zei: ‘Sex leidt tot opwinding, ons gaat het juist om het tegenovergestelde, wij beogen geen opwinding maar het tegendeel: de totale ontspanning. Sex heeft een overdreven nadruk gekregen, de moderne mens denkt er altijd aan, maar u moet dat

[p. 164]

uit uw hoofd zetten. Hebt u wel eens van vibraties gehoord?’

Saaie pompeuse goeroe. Ik had inderdaad wel eens van vibraties gehoord, je had goede en slechte, het was een manier van praten die mij altijd vibratieloos van verveling had gelaten. ‘Maar wat doet u dan op die sessies’, vroeg ik, ‘wordt er alleen gepraat?’

‘Ja, er wordt ook gepraat’, zei de heer Jacob, maar men raakt elkaar ook aan. Bij de laatste gelegenheid zijn wij hand in hand, na een sessie van twee uur, in slaap gevallen en pas acht uur later, geheel verkwikt, ontwaakt.’ Hij sprak nog van andere gelegenheden, het bleef allemaal vaag, ik was te lui om het allemaal te blijven volgen en ving hem pas weer op toen hij zei: ‘Niets kunstmatigs, geen make up, ook geen horloges, die moeten we afdoen.’

‘Kleren ook?’ vroeg ik.

‘Geheel zoals u wilt’, zei de Yogaleraar, ‘u kunt uw kleren aanhouden of uit doen, ik kan mij geheel ontkleden of mijn onderbroek aanhouden’.

Dit werd me te gortig. ‘Nee, kleren uit, daar ben ik niet geschikt voor. Bovendien kan ik dat totale ontspannen niet. Ik heb er een paar keer les in gehad, maar ik kan het niet. U moet het mij niet kwalijk nemen, maar ik heb geen gevoel voor oosterse mystiek, ik ben er te westers voor.’

‘Dat weet ik’, zei meneer Jacob met zijn pontificale aplomb, ‘u bent dat type. Maar juist deze typen kunnen een onverwachte kant van zichzelf leren kennen, wij hebben dat vaak meegemaakt. Maar ik laat het geheel aan u over, wij dwingen niemand ooit’.

Ik knikte instemmend, onder dwang zou het allemaal niet kunnen. Ik zocht het buskaartje dat ik daarnet nog had. Het was niet in mijn tas, niet in mijn zak, niet onder mijn fauteuil, waar kon ik het toch gestopt hebben? Mister Jacob blikte sereen op mijn zenuwachtig zoeken. ‘Toch zou ik het u op dit moment wel adviseren’, zei hij, ‘omdat u door het verlies van uw kaartje zojuist onaangename spanningen hebt verkregen, die ongezond zijn en de totale ontspanning nodig hebben.’

Het was geen lelijke man, hij had zijn manier van praten niet mee, dat was het enige. ‘Ik kan absoluut niet riskeren dat ik acht uur in slaap val, ik heb mij reeds uit dit hotel geboekt, om zes uur vertrekt mijn vliegtuig, acht uur kan niet’, zei ik. Het moet absoluut smekend geklonken hebben.

‘U zult op tijd terug zijn’, zei mister Jacob en weidde uit over de vredigheid

[p. 165]

die mij te wachten stond, de jachtigheid van het leven van de moderne mens, de geheime krachten van de natuur die in het westen niet begrepen werd. Bij de ingang van het hotel was zich een groepje bitter kijkende Engelse dames aan het verzamelen. Ik overwoog dat we onderweg, in de uitspanning die de toerleider daar de hoogste provisie voor geboden had, even zouden pauzeren voor een comsumptie. Ook zouden we stoppen bij een park dat als ‘een paradijs voor liefhebbers van de fotografie’ aanbevolen was. Het zou een dieptepunt in mijn treurige leven worden, maar ik kon me toch moeilijk nog verder met deze idioot inlaten. Dit nooit of dat nooit, dat was de vraag. Ik stond op en zei: ‘Goed, ik zal mijn bus laten gaan. Maar u moet zich voorbereiden op een teleurstelling want ik ben niet vatbaar voor oosterse filosofie’. Ook de heer Jacob raakte niet uit de plooi. ‘U zult wellicht dingen meemaken die u niet kent’, zei hij, ‘maar u moet mij beloven dat u niets zult doen wat u niet wilt doen’. Ik vond het aardig aangeboden.

We namen de bus, niet de toeringcar maar de gewone mensenbus, naar het andere eind van de stad. Mister Jacob had daar een flat geleend van een vriend die op reis was, want hij woonde zelf in Singapore en was hier ook alleen maar met vacantie. Hij liep vast vooruit op mogelijke vragen die ik had. ‘Het resultaat blijkt soms al na tien minuten’, zei hij en somde de volgorde van ontspanning op: eerst zijn armen, dan zijn benen, dan zijn gehele lichaam: ‘Mijn vriendin kan mij dan makkelijk scheren’.

Scheren, had ik dat nu wel goed gehoord?

‘Helaas is mijn vriendin vier weken geleden vertrokken. Ik ben van nature zeer behaard en nu sinds vier weken niet geschoren. Maar door de totale ontspanning bij het scheren is mijn haar zijdezacht geworden, u zult dat straks zelf kunnen constateren’. Het was duidelijk dat hij niet op het haar op zijn goed geschoren wangen duidde. Ander haar.

‘Neemt u wel eens vaker iemand mee?’ vroeg ik. Inderdaad, regelmatig. Onlangs nog een jonge man, een Zwitser. Maar dat was geen succes geweest want die man was op sex uit. Een compleet misverstand. Daarentegen was het zeer goed gegaan met een echtpaar uit Australië, dat de juiste instelling had. Hij had hen en zij hem een beautiful feeling gegeven.

De stad begon nu aan zijn eind te geraken. De huizen, nog steeds van beton,

[p. 166]

zagen er vuil uit, nieuwbouw die snel oud wordt, torenflats voor de gewone man in zijn piepklein woninkje. Alles was hier hoogbouw, er waren teveel mensen op heel weinig grond, er kwamen nog dagelijks vluchtelingen bij. ‘Dit alles moet op een dag instorten’, zei ik, ‘ze zijn volledig afhankelijk van de buitenwereld, ze hebben geen militaire macht, en geen olie, zelfs het drinkwater moet hier geïmporteerd worden’. Mr Jacob zag het niet zo somber, de natuur, meende hij, zal voor alles zorgen, in de natuur worde de balans altijd hersteld. ‘Alles in de natuur gaat altijd op en neer, op en neer, op en neer’. Het was beslist een sexy man.

Zijn flat bleek de bovenste in het blok, het was er, zoals ik al gevreesd had, koud. Een kleine zitkamer met een kalender aan de wand, een foto van een bord met knakworstjes en aardbeien, een blaadje voor nudisten op een tafel vol onopgeruimde kopjes, asbakken, borden. De deur stond open naar de slaapkamer, daarachter lag een badkamertje. ‘U zult zich’, zei de heer Jacob, ‘wellicht willen douchen? Ik zal intussen koffie zetten.’ Mak als een schaap begaf ik mij naar de badkamer, besloot onder de douche in oosterse onconventionaliteit niet de geringste te zijn en trok, in plaats van mijn kleren, een badjas aan die aan een haak tegen de deur hing.

Het leek alsof mister Jacob nu toch iets van zijn stuk gebracht was omdat ik in een badjas verscheen en hij niet wist of ik daar nu eigenlijk nog iets onder aanhad. Hij verloor in elk geval iets van zijn voortvarendheid, vergat de suiker, haalde die, stond nog eens op voor melk, maakte aanstalten om een tweede kop Nescafé te roeren, schoof aan zijn stropdas en liep nerveus van kamer naar slaapkamer en weer terug. Ik stak een sigaret op, dronk mijn koffie, knabbelde een koekje en prees de omgeving. Ik had het heft weer een beetje in handen gekregen.

Na nog wat heen en weer gelopen te zijn, sprak mister Jacob: ‘welnu, ik zal mij in de aangrenzende kamer terugtrekken en u moet zich nu in gedachten voorbereiden op wat u doen zult’. Hij trok zich terug en ik bekeek de fles levertraan, de Kleenex, het radiootje en de knakworsten met aardbeien. Mister Jacob verscheen weer en was nog steeds geheel gekleed. ‘Hebt u zich reeds in gedachten voorbereid?’ Ik drukte beleefd mijn spijt uit, want ik had, zei ik naar waarheid, geen idee van wat er gebeuren ging. ‘Ik zal u dat vertellen. Als u, nadat ik u geroepen heb, - wat was uw naam

[p. 167]

ook al weer - binnenkomt zult u mij zittend aantreffen. Ik zal geheel ontkleed zijn. U moet dan voor mij gaan staan en uw badjas uit doen. Vervolgens sta ik op en u moet beginnen met mijn voorkant. Eerst moet u mijn hoofd strelen, dan mijn borst, maar niet lager dan hier (hij wees op zijn middenrif) want u moet mijn private delen vermijden, die zijn te gevoelig, daarna de buitenkant van mijn benen, daarna de binnenkant. Dit moet u allemaal zeer zacht doen en u zult dan voelen hoe ik ontspan. Daarna zegt u dat ik mij om moet draaien en u streelt dan mijn rug. Ook de binnenkant van mijn benen. Mijn gehele lichaam zal dan slap worden, ik raak misschien bedwelmd en val op het bed, maar u gaat door mij voorzichtig te strelen. Dit alles zal meer dan een uur duren. U zult daardoor ook zelf in de juiste stemming geraken. Als u het intussen koud krijgt moet u uw jas weer aantrekken. U moet mij vervolgens masseren. Dat doet u door met uw duimen licht op mijn nek te drukken en in mijn oksels en in mijn knieholten. Daarna zal ik u behandelen.’

‘Een uur lang?’ vroeg ik neerslachtig. ‘Minstens een uur’, zei de heer Jacob.

‘En u doet niets?’ ‘Jawel, op den duur zullen mijn handen u spontaan aanraken en misschien mijn lippen ook. Maar als ik iets doe dat u niet bevalt moet u dat meteen zeggen’. Hij was weer geheel en al de hoffelijke Yogaleraar, maar mijn fantasie kreeg hij er niet mee op gang. De hele zaak leek mij een examen, ik zou de volgorde niet onthouden en een uur lang tobben zonder sex die slechts opwinding is, op zoek naar iets anders waar ik geen sympathie voor had. Een belachelijke onderneming, ik heb altijd een hekel gehad aan ritmische gymnastiek en tamboerijnen en ademhalingsoefeningen.

Hij trok zich nu, inderdaad, terug. Maar kwam meteen weer te voorschijn met een blik talkpoeder. ‘Dit poeder kunt u eventueel in een later stadium gebruiken, mocht u de wens voelen mijn penis te strelen. In een later stadium natuurlijk.’ ‘Da's goed’, zei ik. Ik was nu eenmaal in deze idiote situatie terecht gekomen en zou mij er wel doorheen slaan. Exit Jacob.

Na een poosje riep hij: ‘Come in’. Met het blik babypoeder in de hand trad ik binnen, Hij zat, zoals beloofd, geheel ontkleed op bed, hoofd gebogen, handen op de knieën. Een bruine, inderdaad vrij harige man: bloot, vreemd en afstandelijk. Wat kun je in zo'n geval doen?

[p. 168]

Ik was de instructies alweer vergeten en ging naast hem zitten, herinnerde mij echter mijn opdracht, trok mijn badjas uit en zei hem op te staan. Daar stond hij nu en ik deed wat mij gezegd was, behalve dat ik zijn hoofd, als zijnde te intiem, en zijn delen omdat hij die verboden had, oversloeg. Enfin, Oost is Oost en West is West, ik was geheel op de frustraties voorbereid: urenlange oosterse langdradigheid zonder climax of verspilling van sperma. Het kwam daarom toch als een verassing dat het lid van mister Jacob zich in respektabele lengte strekte.

Ik was nu aan de binnenkant van zijn benen toe maar dat duurde slechts een fractie van een seconde. Hij kreunde, zette zich op het bed, trok mij met gespreide benen op zijn schoot en ging moeiteloos mijn vochtige tunnel in. Niks geen uur, binnen twee minuten na aanvang, heel gewoon, op zijn Amsterdams, zullen we maar zeggen.

‘Voelt u’, vroeg mister Jacob, ‘mijn harde penis in U?’ Ik voelde hem. ‘Dit is de totale ontspanning’, hijgde hij terwijl hij door bleef gaan mij en zichzelf in hoge mate op te winden. Het was, after all, een kwestie van woordkeus geweest.

Even later lag ik op mijn rug en mister Jacob, wat je ook over oosters raffinement in boeken lezen mag, lag heel gewoon bovenop. ‘Now I shall fuck you’ fluisterde hij en voegde de daad bij het woord. En instructies bij de daad: inademen, adem inhouden, uitademen. Als een zwemleraar. De ironie drong zich op, maar ik slaagde er gelukkig in die even uit te stellen, volgde zijn instructies en merkte dat mijn lippen begonnen te beven. ‘You see’, zei mister Jacob, ‘go on’. Ik ging door, hij ging door. Tenslotte vroeg de lieverd: ‘May I come in?’ Ik antwoordde beleefd: ‘Yes please’. En mister Jacob kwam.

Het was allemaal buitengewoon prettig want deze kletsmajoor was geen egoïst, maar een man die met aandacht door bleef gaan mij gelukkig te maken. Zodat ik mijn urgente vraag nog even uit bleef stellen en hem tot mijn vreugde ten tweden male op zag rijzen. Ditmaal nam hij, op mijn uitnodiging, de ingang van de achterzijde, dezelfde opening bedoel ik, maar van schaduwkant. ‘Now I fuck you’, constateerde hij weer.

Na afloop bracht hij mij een sigaret en stak er zelf ook één op. Ik dacht na: het was allemaal net als bij ons geweest, alleen minder intiem omdat wij

[p. 169]

elkaar niet gezoend hadden. ‘Jacob’, zei ik, hem nu voor het eerst tutoyerend, ‘waarom noem je dit geen sex?’

‘O nee’, zei Jacob en stond op, ‘dit is geen sex, dit is iets heel anders. Sex is dierlijk’. Ik keek niet overtuigd. Hij lachte, kwam naast mij zetten en zei: ‘Echt waar. Je denkt misschien dat ik je iets wijs gemaakt heb, maar dit was geen sex, dit was voorbeschikt. Voelde je niet de vibraties die van mijn harde penis uitgingen? Het is jammer dat mijn vriendin er niet bij was, dan zou je pas gevoeld hebben hoe ànders dit allemaal is.’

Ik was blij dat zijn vriendin er niet was. Van mij hoefde hij zich niet te excuseren. Stel je voor dat het allemaal zo stierlijk vervelend was geweest als zijn woorden hadden doen vrezen! Al die rimram, het had toch een functie gehad en ik was bepaald niet verkracht. Ik had het niet geweten, ik hoefde het ook niet te weten, maar ik was er, dat bleek, in lagere regionen op ingesteld geweest. Slimme man. Hypokriet natuurlijk, dat spreekt. Maar als hij onomwondener was geweest, was het nooit doorgegaan, want ik zou prompt geweigerd hebben en daar pas uren later, in de toeringkar met de verschrikkelijke dames en echtparen, spijt van gekregen hebben. De wet van de noodzakelijke omweg. Zelfs de Escort-ladies en de geisha's doen zich voor alsof we het net zo goed bij theedrinken kunnen laten. Bij ons is er meestal drank bij nodig. ‘Toch noemen wij in Holland dat sex’, zei ik, om de eer van ons land hoog te houden. Maar Jacob moest daar smadelijk om lachen: ‘Sex? Hoe kan dit nu sex zijn? Als jij een uur, een kwartier, wat zeg ik, een minuut eerder was teruggegaan naar je hotel hadden wij elkaar niet ontmoet. Dit is geen sex, dit is voorbeschikking’. Hij was niet stuk te krijgen.

‘Wat heb je nu eigenlijk met dat Australische echtpaar gedaan?’ vroeg ik. O, dat, dat waren jonge mensen, Eerst had zij hem gestreeld, toen had hij haar geneukt, dat had de echtgenoot opgewonden, zodat die zijn beurt genomen had. Het was een man geweest met een zeer grote penis. ‘Ik ben geen homosexueel, dus in zulke gevallen is de vrouw er altijd het beste af,’ zei Jacob. ‘Vind je het goed dat je vriendin in Singapore dat nu zonder je doet?’ Natuurlijk was dat goed: ‘Zolang ik er maar zeker van ben dat ze het niet doet met iemand die op sex uit is’, - hij bleef het woord met verachting uitspreken, - ‘vind ik het goed en ik ben ook niet jaloers’.

[p. 170]

Het was allemaal, zei hij, een kwestie van zelfvertrouwen. Tussen zijn twintigste en zijn dertigste had het hem daaraan geheel ontbroken, hij dacht dat zijn leven afgelopen was, finished. Maar hij had zijn verlegenheid overwonnen, vrienden gemaakt, vrouwen aangesproken. ‘Ik ben 44’, zei hij en ik toonde mij hartelijk verrast en zei dat ik gedacht had 38. Mister Jacob voelde zich een beetje onderschat: ‘Ik heb de potentie van een man van 34 op mijn 64ste zal ik waarschijnlijk de krachten van een man van 44 hebben, - want ik blijf in training en ik heb zelfvertrouwen’, zei hij. ‘Als een vrouw mij niet wil trek ik het mij niet persoonlijk aan. En als zij lelijk is kan ik het ook. Ja sorry, ik bedoel niet jou, jij bent mooi, maar ik kan het altijd want ik let niet meer op het uiterlijk.’ Hij bracht mij nog een kopje koffie en kwam naast mij liggen.

Zijn bedmanieren bleven hygiënisch. Uit een doos Kleenex haalde hij papieren zakdoekjes die hij mij overhandigde en zelf ook nam om onze vochtige delen mee af te drogen. De talkpoeder was gelukkig vergeten. Daarna begon de sessie opnieuw, maar nu geheel horizontaal en tot de centrale streken beperkt. Niets geen massage of zo. Er ging een uur voorbij, waarbij hij mij aanmoedigde om te denken aan mooie naakte lichamen, zoals de onze, die door de hemel zweefden en daar neukten. Dit sprak mij niet aan. ‘Now I fuck you’, zei hij meermalen en ‘my hard penis in your warm cunt’. Hij haalde hem er even uit. ‘Look at it’, zei hij. Ik keek en sprak mijn bewondering uit. Hij stopte hem er weer in. ‘Now you feel my power’, zei hij, want ijdel was hij wel.

Toen hij tenslotte klaar kwam was het met veel meer geweld en gekreun dan de vorige keren. We deden allebei een tukje waaruit we gewekt werden door de wekker, die mijn attente gastheer op 5 uur gezet had. Om zich aan zijn belofte te houden en daar toch niet in gedachten bij te hoeven zijn. ‘Ik ben blij dat ik u op tijd ontmoet heb’, zei ik onder het aankleden. ‘Ja’, zei Jacob, ‘het was ook mij een genoegen’. Hij gaf me een hartelijke kus op de mond. Hij hoopte dat ik hem schrijven zou wat ik van hem geleerd had en hoe ik zijn lessen in praktijk gebracht had. Ik nodigde hem en zijn vriendin uit om bij mij op bezoek te komen als zij in Europa waren. maar ik hoopte dat hij de vriendin zou achterlaten. Thuis of in een orgie. We wisselden adressen uit.

[p. 171]

Hij was een gentleman want hij begeleidde mij terug naar mijn hotel. In de bus nam hij mijn hand in de zijne, wat ik aardig vond want wij waren immers vreemden, de sessie had daar wat mij betreft geen verandering in gebracht. Ik vroeg hem wat hij deed als broodwinning, - gezien zijn opvatting van het beroep kon hij toch moeilijk Yogaleraar zijn? Hij werkte op een reisbureau, vandaar dat hij goedkoop reizen kon. Ik vertelde hem dat ik in China geweest was, ‘Maar het bevalt me daar niet’, zei ik, ‘want er is geen vrijheid van opinie’.

‘Dacht je dat er in deze landen vrijheid van opinie is?’ vroeg Jacob. ‘Die is er niet. In Japan misschien en in Hongkong en in Maleisië, maar dan heb je het wel gehad. Verder vind je die nergens in Azië. Wat je wel vindt is onverschilligheid voor de waarde en de gezondheid van een mensenleven. In India, Indonesië, Burma, noem maar op, overal vind je een monsterlijke bovenlaag die de rest van de mensen behandelt alsof het honden zijn. Erger dan honden. En het zijn hun eigen mensen! Het zijn allemaal zelfstandige landen geworden, er is geen koloniale overheersing meer, maar als je ziek wordt moeten je vrouw en je kinderen gaan bedelen. Een machtige man krijgt alles gedaan, hij hoeft niet eens te betalen. Als hij in zijn auto rijdt en hij ziet een man die onvriendelijk naar hem kijkt, geeft hij opdracht die man te arresteren. En die man weet eenvoudig niet wat hem overkomt, misschien keek hij niet eens onvriendelijk, misschien verbeeldde de man in de auto zich dat alleen, maar de arme man gaat de gevangenis in. Het is hun eigen volk, maar ze jagen ze van de straat, ze porren ze met stokken, ze laten ze kreperen. Jij weet niet wat het leven in Azië is. Dacht je dat de vakbond macht heeft? Vergeet het maar. Zodra die een kans maakt schaffen ze hem af. Dat de kranten iets betekenen? De verkiezingen? Vergeet het. Deze regerende machten zijn zo slecht, het grijpt me soms naar de keel. Er zijn momenten dat ik een mitrailleur zou willen hebben om ze allemaal neer te knallen. Slechte mensen, het is onvoorstelbaar dat zulke slechte mensen bestaan’.

Het was de tweede grote verrassing van de dag: mister Jacob was van de flauwekul afgestapt en een gepassioneerde, boze man geworden. De bus stopte voor het hotel. We omhelsden elkaar en ik gaf hem een zoen op zijn mond. We waren ineens vrienden geworden. Toen ik omkeek bij de ingang, woof hij naar me vanachter een ruit van de bus.