Tirade. Jaargang 23 (nrs. 242-251)

[p. 54]

Rob Schouten
Drie gedichten

Ze groeien onverstoorbaar uit de plomp
Of overwegen om zulks straks te doen;
Er zitten matte stippen op hun romp
Die zich vermengen tot een badseizoen.

Ze doen afkomstig uit een oude loods,
Fabrieken roken in hun perspectief.
De pijpen opgestroopt pauzeert men doods
En wacht op andermans initiatief.

Suppoosten in een eeuwig vrije tijd,
De handen op de rug. Het wandtapijt
Verflenst allengs tot een vervloekte vlek.

Daar klimt weer iemand in hun kale plek,
Een lompe doedelzak met een pamflet:
Dáár ligt Asnières, achter 's mans toupet.

[p. 55]

Hoogtezon

 

Voel vandaag dat hemellichaam toch eens aan den lijve!

 

Welk dichter/schilder zou van onderen niet zeggen:

 

Dit is té droombeeld om maar naast je neer te leggen,

 

Kom, laat me eens schromelijk een schaduw overdrijven,

 

 

 

En schepen om in naar de verste verten af te drijven,

 

Pen of penseel naar het beloofde eiland dreggen

 

En juiste crême verdelen over mijn dieveggen

 

Totdat de mooiste wezens op mijn ezelinnen klijven!

 

 

 

Vooruit, haal al die dromen die je ooit verzon

 

Eens op en laat ze rustig in je hoofd ontschepen.

 

Je weet wel, voor de wolken schijnt de meeste zon

 

 

 

Maar nog wat scherpte aan je fantasie gegeven,

 

Dan drijft de regenboog wel naar de horizon,

 

Op tijd om voor Kythera in te schepen.

[p. 56]

Pique-dame

 

De heren hebben haar met fruit en brood

 

De schaduwrijke bossen in getroond

 

En haar ten spoedigste ontkleed. En bloot

 

Werd zij heel bleek. Moest zó het maal beloond?

 

 

 

Men vreest Marsyas fluit, Apollo's lier

 

Zojuist hebbend verstoord. Maar niets daarvan,

 

Het is al frisse pais en picknick hier,

 

Beheerste dame van het hoogste plan.