Tirade. Jaargang 19 (nrs. 201-210)

[p. 415]

[Twee gedichten]

Cola Debrot
Liaison triste

Ik weet niet hoeveel jaren
van maanlicht sedertdien
ik streelspeel met haar haren
en poog haar aan te zien.

Haar ziel is mij onttrokken,
haar lijf bleef nog als pand.
Zij laat zich niet meer lokken,
zij deinst naar 't ander land,

waarvan zij in de schemer
de vage kustlijn ziet,
terwijl ik haar vervreemde
uitdrukkingen bespied

sedert ik zoveel jaren
van maan tot maan nadien
speel met haar gouden haren
en poog haar aan te zien.

[p. 416]

Cola Debrot
be-bop brief

Aan dr. Christiaan Engels op Curaçao

Wat doe je Engels, als de dagen voor je komen
met ontstoken ogen,
met klierzwelling
aan hun achterpoot,
met de bedenking
van balk
en splinter
in het ontstoken oog?
Want je begrijpt wel, Engels,
dat is de primordiale vraag
die dagelijks zich stelt
en dagelijks onopgelost
weer wordt verwezen
naar de kleine oude lade,
waar zij worden opgeborgen
de vreemde dingen,
de allervreemdste dingen;
de twijfelachtige zegelring
(bewijs van je markizaat)
de doorzichtige lila schaal
van de kangreew
(bewijs van je speelsheid aan het strand)
de dunne^*

* krab met doorzichtige lila-oker schaal in het Rifslijk op Curacçao.

[p. 417]

 

ijldunne bikini

 

(bewijs van eenzijdige ontucht)

 

het vijfjarenplan in slordig handschrift

 

(bewijs van hoogmoedswaan).

 

Ik noem er maar enkele

 

om van de rest te zwijgen

 

en niet in herhaling te vervallen.

 

Wat moet je doen?

 

Wat moet je doen?

 

Quo vadis

 

op de rug van het glazen speelgoed?

 

Het antwoord staat gereed

 

als je niet beter weet,

 

als je maar weet te wittern,

 

zoals de Duitsers zeggen

 

(niet zonder parmantigheid).

 

Het antwoord staat gereed.

 

Je moet maar componeren:

 

tumba's, rumba's, punya's,

 

kapellen, poëmen

 

en andere verwisselbare objecten,

 

Het antwoord staat gereed.

 

Het gaat om repareren:

 

patiënten, ziekenhuizen,

 

landhuizen

 

en andere verwisselbare subjecten.

 

Het antwoord loopt

 

tenslotte leeg.

 

Het gaat om concipiëren

 

robuuste tweelingen

 

en gelijkwaardige eenlingwezens.

 

Ainsi soit il

 

zeggen de Fransen

[p. 418]

 

bij hun Pernod en hun argot.

 

Ta importami un bledo^*

 

Dit is het papiaments

 

van de Eilandsraad.

 

Het mot maar,

 

zegt de Amsterdammer

 

van Drie Hoog Achter.

 

Maar let goed op.

 

Nu komt de goocheltoer.

 

Van al dit componeren,

 

repareren

 

en concipiëren

 

blijft niet anders over

 

dan de ijle rook,

 

de allerijlste rook

 

de haast onzichtbare rook

 

van Abel's offer

 

in de namiddag

 

als de leden van het kleinvee

 

weer worden opgesloten in de kraal.

 

Misschien verneem je uit de verre verte

 

nog de woorden

 

van de Prediker.

 

Ijdelheid der ijdelheden

 

Of het veel schoner woord

 

van Paul Verlaine

 

Je suis plus pauvre que personne

 

mais tout ce que j'ai je vous le donne.

 

Woorden die gesproken worden

 

in Sodoma.

 

Dan zijn ze onecht

 

Of op de mestvaalt van Job

 

Dan zijn ze echt.

* het papiamentse aequivalent voor ‘ik lap het aan mijn laars’.