|
| |
| |
| |
Negen gedichten
Adriaan Morriën
Jonge vrouw
en brak de zee, brak werkelijk,
met een onmenselijk geruis
dat luider of stiller klonk
Het water bolde tot de horizon,
de schaduw van de wolken werd
in lange rafels neergelaten
en schepen schoven moeizaam over
het oppervlak dat danste.
Je moest je blik verplaatsen
en in beweging houden om die leegte
te overzien en niet zelf leeg te worden.
Je voelde hoe nietig alles was,
| |
| |
| |
Ledematen
Opnieuw probeert hij zijn leven
verlangt hij terug naar geboorte,
een moeder die zich weer opent.
De eerste stap die hij zet
verheldert de vage bedoelingen van de slaap.
Tram, autobus, fiets: droomuitleggers
door middel van nieuwe dromen.
Een klinisch geklede vader ontsluit
zijn winkel voor fruit en fijne
vleeswaren. Een meisje struikelt:
het had haar dood kunnen zijn.
De mensheid komt luidkeels op iedereen af.
De morgen een ochtendeditie.
De wind beweegt bladzijden, bladeren, haren.
Een huid is mij al voldoende.
Hij denkt lichamelijk aan zijn lichaam.
De slang vangt een muis in het donker:
haar warmte heeft haar verraden.
| |
| |
| |
Toekomstmuziek
Voorzichtig: je stapt in toekomst.
Je voet laat geen indrukken achter.
Je kunt met gemak verdwalen.
Het zijn ongeborenen die je ziet.
Je blik moet zich scherpen aan
voortekenen en, misschien, beloften.
Er zijn zoveel lege plekken in ons gehoor.
zoals een gitaarspeler zijn snaren
want zo benadert hij soms de stilte.
die je nog niet is gelukt,
een nauwgezetheid van het gehoor.
Speel ons een nieuw lied!
| |
| |
| |
Kain
De hand waarmee ik hem sloeg
is mij dierbaarder geworden.
Als ik mijn vrouw en kinderen streel
besef ik dat ik ze kan doden
en dat een toeval het steeds weer verhindert.
Elke liefkozing een begin van moord,
elk woord van liefde een bedrieglijke verspreking.
| |
| |
| |
Spraakwater
De zee stort zich uit over het strand
In luie bewegingen rust zij uit
van de driftigste bewegingen.
Als een onmondig kind dat wakker ligt,
terwijl zijn ouders slapen,
stamelt zij wartaal, woordenkraam,
onachterhaalbare versprekingen.
| |
| |
| |
Belachelijk en wreed
zelfs de gelukkigste ogenblikken.
die zojuist vuil van de straat
heeft opgeraapt en verplaatst.
| |
| |
| |
Horticultuur
de rechte paden en het al te groene gras.
dacht je wanneer het lente was
en alles zich voortplantte met het driftige gemak
van redeloze wortel, vastbesloten tak.
Alleen de treurwilg groeide ongeneeslijk schuin
en gaf een trager uitzicht aan de stad.
| |
| |
| |
Een vers gedolven graf
Je mag mij, als ik gestorven ben,
gerust aan de hond te vreten geven:
drie maanden hoef je niet naar
de winkel voor verse waar.
Je snijdt in de verbouwde keuken
of de helft van mijn hart
zoals hij altijd heeft gedaan
wanneer zijn eten werd klaargemaakt.
| |
| |
| |
Spelling
Veel mensen weten niet hoe je zeik
Zij schrijven het met een lange ij
Zelfs Hamelink in Het plantaardig bewind
hoewel hij toch Nederlands heeft gestudeerd
en beter zou moeten weten.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd