Tirade. Jaargang 16 (nrs. 173-182)(1972)– [tijdschrift] Tirade– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 64] [p. 64] [Tirade februari 1972] [Twee gedichten] Martie Martie - Het was nog op de laag're school, jij was een jongen uit mijn klas, we waren ongeveer zo groot als onze tas. Ik had je nooit meer teruggezien, maar kwam je tegen op een dag, en je herkende me meteen toen je me zag, Martie. Je wist nog alles heel precies, nog elke naam die ik vergat, je wist nog welke mooie griet er vlechten had. Je ogen straalden van geluk toen jij dat aan 't vertellen was, en toen zag ik ook jou terug, zo klein en weerloos als je was, Martie. Je moest het doen met maar éen school, met maar éen stukje mooie tijd, en daarna stond je plots'ling voor de werk'lijkheid. Je hele leven was bepaald voordat je zelf er iets van wist, je hebt het nooit omvergehaald, niet iedereen is extremist, [pagina 65] [p. 65] Martie. En wat je kind'ren zullen doen is óok bekend, mijn jongenlief, de zaken staan precies als toen, er is geen enkel perspectief: want de regering gaat wel door, en er verandert voor geen cent, zolang jijzelf denkt dat je voor een dubbeltje geboren bent. Willem Wilmink [pagina 66] [p. 66] Diamanten bruidspaar Hij had andere verkering en heeft haar naar huis gebracht na een feestelijke kermis door de weiden van de nacht. Wat er toen precies gebeurd is werd ons nimmer toevertrouwd, maar ze trouwden na drie maanden en zijn zestig jaar getrouwd. Toen hij als een goed verliezer naar 't stadhuis ging met de bruid, hield zij steeds als camouflage haar bos bloemen voor haar buik. En al zijn de ooggetuigen nu al dood of heel erg oud, dat ze lachten in hun vuistje dat is iets wat men onthoudt. Als er iemand nu zou vragen: was er liefde in het spel? Ach, hij heeft haar nooit geslagen, dus misschien een beetje wel. En ze hebben in die jaren een bestaantje opgebouwd, wat niet iedereen kan zeggen - zestig jaar getrouwd. [pagina 67] [p. 67] Ze zijn bijna aan het einde van dat ene avontuur dat een nacht had moeten duren, maar al zestig jaren duurt. Komt een kleinzoon met zijn meisje dan krijgt oma het benauwd omdat ook díe generatie weer voor zestig jaren trouwt. Willem Wilmink Vorige Volgende