Tirade. Jaargang 14 (nrs. 153-162)

[p. 286]

[Gedichten]

Sommige woorden

Zo veel gezichten zie ik die niet jou zijn
ik raak er aan gewend. Misschien
had ik je in een menigte niet eens herkend.

Maar dan; een woordje in de krant
springt soms van 5 kolommen ver uit zijn verband
en komt onder mijn ogen hangen -
opvallend, of het het jouwe was.

Judith Herzberg

[p. 287]

Witte verf

Wie in de nacht met witte letters
black panther op de kerk kwam verven
lijdt niet aan twijfel.

Ook niet de man die het weer uit komt vegen
overdag, een indonesiër van de gemeente
hij leeft er van, het is zijn werk.

Toch blijft het beide vreemd besteed
ik weet iets dat ze beter deden
maar op de wip van mijn geweten
liggen kogels van nood en broden van lood
steeds tegen elkaar op te wegen.

Judith Herzberg

[p. 288]

De ‘day after’ pil

Een ongewenst persoon? Allah,
je bent beleefd. Je bent het zelf
geweest, en telkens weer.

Soms zie je, door grijze vitrage
een dode man, die aan komt rijden
een ander dan.

Zijn wij niet één voor één in die moeilijke fase
van ouder dan ooit geweest
en jonger dan ooit zullen worden?

O aarzel niet te lang, aarzel niet te lang
hoe kleiner hij is hoe langer het duurt
voor hij trappelen kan.

Het is nu nog niets dan groeierigheid
een oude man die nog niet hier is
een feestartikelenwinkelier misschien?

Te miniem om de vorm ervan voor je te zien
en juist door zijn kleinte te kwijt
om nog kwijter te maken.

Minder dan kikkerdril of eierschil
er zit ook vast geen prins in
wel een ik in de kiem.

Zo'n kleine kreeft nog dunner dan
een muggevleugel, zo ongeschikt zich te verweren -
lijkt iedereen wel.

Judith Herzberg