Tirade. Jaargang 12 (nrs. 133-142)

[p. 24]

Slordige notities

Ik veracht de poëzie
die als een poedeltje op je afkomt
zich met zijn modderige vacht tegen je aanvlijt
en je hand likt als je zegt donderop.

*

Jong zijn en heel oud
dat is tot iedere prijs behaagd willen worden
ik ben nog niet oud genoeg
om te vallen voor fratsen.

*

Toch is de aftakeling zichtbaar
op vele fronten een terugtocht
eens heb ik hard en onheus gelachen
om voorzitters van hengelverenigingen
ik ben nu vice-voorzitter
en bezie de ontwikkeling met een koud oog.

*

Het gemeenschappelijk erfdeel van mensen is
dat zij zich op de borst slaan
en bang zijn voor spoken
deze twee
en verder hebben zij niets.

*

Schelden op psychologen
is liegen tegen zichzelf
maar psychologen die troosten
stinken het hardst.

[p. 25]

 

Door de angst die illusie is

 

zitten we in de soep

 

hierin ben ik niet afgetakeld

 

ook vroeger was ik zo bang als een muis.

 

 

 

*

 

 

 

Hoe ouder je wordt

 

hoe dieper je zakt in de trog

 

hoe gretiger je vreet uit de ruif

 

de staatsruif en de partikuliere ruif

 

ik ben voor de revolutie.

 

 

 

*

 

 

 

In een zee van onzin

 

zitten we op een eilandje onzin

 

wachtend op het schip onzin

 

dat ons terug zal brengen naar ons vaderland

 

onze roeping en ons gemeenschappelijk erfdeel.

 

 

 

*

 

 

 

Het geluk is voor alle mensen

 

hetzelfde ronde zachte dingetje

 

ieders misère is een gekompliseerde

 

en uiterst gedifferentieerde aangelegenheid

 

heb ik dat niet ergens gelezen?

 

 

 

*

 

 

 

Niet meer denken uitmuntend of niet

 

en dus niet

 

maar middelmatigheid vlak in 't gezicht zien

 

de eigenheid van het gezicht is reden genoeg.

[p. 26]

 

Ik wil maar zeggen de schrijver

 

van dingen die we allang weten

 

is geen genie toegegeven

 

maar voor de genialiteit van de lezer

 

sta ik ook niet in.

 

 

 

*

 

 

 

Rechtvaardiging van publikatie

 

kan zijn dat men geweldig vindt

 

wat men schrijft maar ook

 

niet geweldig genoeg om 't achter te houden.

 

 

 

*

 

 

 

Waar zijn de zweren toch van opa,

 

de pest, het pootje en de pokken

 

en waar, o waar zijn heengetrokken

 

de lepra en de cholera?

 

Waar, tussen welke bleke rozen

 

schuilen sifilis en tuberkulose?

 

Laat ons vooral raketten kopen

 

met radioaktiviteit, napalm en fragmentatiebommen

 

en kleine snelle projektielen

 

met een gekonsentreerde lading

 

van zeer originele mikrobetjes

 

ter verrijking van het aanbod op onze schrale marktjes

 

met hun miezerige kankertjes en hartinfarktjes.

 

 

 

*

 

 

 

Pas op, wij zijn de paranoia-lijders

 

die klaar staan om de andere paranoialijders

 

uit te roeien.

 

Helaas, wij moeten wel: zij zijn zo slecht.

[p. 27]

 

Slimpie, een denkende dichter,

 

toen hij 5 was:

 

‘niets is iets, maar iets is echt iets’;

 

toen hij 10 was:

 

‘niets is echt’;

 

15:

 

‘iets is niet echter dan niets,

 

echter niets is echter dan niets

 

en niets echter dan iets, echter

 

iets is niet echter dan niets’;

 

20:

 

hij herlas zijn oeuvre en trad in de echt.

 

 

 

*

 

 

 

Deze bescheiden man, zeer ingenomen

 

met zijn onzelfingenomenheid

 

bloosde toen iemand hem prees

 

en zijn ogen smeekten: ga door.

 

 

 

*

 

 

 

Rampzaligheid is rampzalig

 

denken erover geeft een klein beetje verlichting.

 

 

 

*

 

 

 

Dat de voorjaren door zullen gaan

 

ook zonder mij vind ik een prettige gedachte

 

terugkerend loof bloeiende heesters

 

20 of zelfs 30 c.m. groei in de zomer

 

het is een grappig exkuus van de natuur

 

het maakt niet alles goed natuurlijk niet

 

maar het is niet niks.

[p. 28]

 

Als je iets met de taal wil doen

 

moet je oppassen

 

voordat je 't weet doet de taal iets met jou

 

mijd daarom als de pest,

 

hopeloos eigenwijze gesprekspartner,

 

de dichtkunst.

H.A. Gomperts