Tirade. Jaargang 10 (nrs. 109-120)

[p. 726]

Chr. J. van Geel Zes gedichten

Voorover op mijn buik schoof ik
tot aan de rand van de vallei,
ik zag een man, hij keek naar mij,
hij zag mij niet, een meeuw waar ik
de schaduw van kon zien zag hij.

[p. 727]

Bidplaatsen van de Sherpa's

In de opgeworpen bergjes aarde
steken bamboestengels, onwaarschijnlijk
lange sprieten, vanen afgesneden
van hun oorsprong, diepgebogen, biddend
van nature in het dringen van de
onverzettelijke wind.

[p. 728]

 

Niet in vervulling ging, in ouder worden

 

verloren, het bestaan, verradenen

 

die zich verrieden om den brode, voeden

 

wat klein blijft, kind in hen

 

dat koek eens voor het grijpen had.

[p. 729]

Bos

Alsof de bomen op mijn hand te dragen zijn,
te tillen onder dragelijke pijn,
ken ik dit bos van dunne onbezweken bomen.

Bloei poogt te evenaren
zijn eerste blad dat nooit
de takkroon zag, de stam
die opwaarts naar zijn dood
blad taalt

[p. 730]

 

Men leeft in toevlucht zoeken

 

verdiept in wat ons aanwaait,

 

men leeft om te veroveren,

 

een lange bladerenval.

[p. 731]

Zee

In het water, helder, huist tumult,
schuim op schoppend groen,
Golven dringen elkaar het strand op,
klimmen, vechten zich koud.