Tijdschrift van het Willems-Fonds. Jaargang 9

[p. 95]

De Liederavonden

van het Comiteit ter bevordering van den Nederlandschen Zang.

De heer Flor. van Duyse, de ongeëvenaarde kenner onzer oude volksliederen en melodieën, is geen kamergeleerde, die alleen in het verleden leeft. Hij wil ook voor de toekomst zorgen en behartigt hartstochtelijk de muzikale ontwikkeling van het levend geslacht. Als lid en, in den laatsten tijd, sedert Peter Benoit's dood, als voorzitter van het Comiteit van het Willems-Fonds ter bevordering van den Nederlandschen Zang, heeft hij reeds allerlei en gewichtige diensten bewezen. Zijne laatste poging in die richting verdient vooral de aandacht.

Sedert verscheidene menschengeslachten jammert en weeklaagt men in Noord en Zuid over het uitsterven der oude liedjes onder het eigenlijke volk en over hunne vervanging door de onbeduidendste of zelfs smerigste deuntjes. Te vergeefs heeft men van alles beproefd om daar verbetering in te brengen. Nu heeft de heer van Duyse een nieuw middel uitgedacht, zoo een voudig als het ei van Colombus. Hij wil, namelijk, de goede en nieuwe oude liedjes aan ons volk rechtstreeks aanleeren.

Op zijn voorstel besloot het Comiteit van het Willems-Fonds te Gent in het Lakenmetershuis liederavonden met dat doel in te richten. Dadelijk boden zich wakkere medewerkers aan en den 23 November werd de eerste proef genomen.

Op de eerste vergadering werden de vrouwen opgeroepen. Men hoopte er een twintigtal bijeen te krijgen. Er verschenen er ongeveer tachtig.

[p. 96]

De heeren toonkunstenaars Paul Lebrun, Jef Vander Meulen, K. De Clippel en L. Claeys bespeelden het klavier, het harmonium en de viool; Mej. Marie Billiet en de heer Is. Mestdagh droegen de twee uitgekozen liederen voor. Iedere opgekomen vrouw had een tekstboekje ontvangen, met de woorden der liederen er in. Elk lied werd eerst met muziekbegeleiding voorgezongen, daarna vers voor vers in koor aangeleerd en ten slotte door al de vrijwillige leerlingen van dit geïmproviseerd volksconservatorium zonder hapering noch valsche noot uit volle borst gezongen.

Opgetogen stonden de inrichters zelven over het schitterend slagen dier eerste proef en over de geestdriftige leerzucht, de opgewekte dankbaarheid en den verbazenden muzikalen aanleg dier eenvoudige vrouwen en meisjes uit het volk, die zoo fier waren naar huis te mogen keeren met hun tekstboekje, waar ze nu twee heerlijke pereltjes van kenden, die zij in den huiselijken kring zouden voortplanten. Allen beloofden den volgenden Maandag weer op hunnen post te zijn om de aangeleerde liedjes te herhalen en er een paar nieuwe bij te leeren.

Voor elken Liederavond groeide het getal deelnemers aan en steeg weldra tot boven de 500.

Die onverhoopte bijval van de eerste Liederavonden schijnt eene waarborg te zijn voor het welslagen der nieuwe instelling. Mocht zij buiten Gent, ja in Noord en Zuid, spoedig veel navolging ontmoeten; want wat te Gent zoo gemakkelijk is gegaan, zal wel elders niet tot de onmogelijkheden behooren. Rr is overigens reeds spraak om hetzelfde te doen te Mechelen, Eekloo en Brugge.

De gevolgen kunnen onberekenbaar zijn voor de veredeling van den kunstsmaak bij het zoo zangerige Nederlandsche volk.