Tijdschrift van het Willems-Fonds. Jaargang 8

[p. 122]

Avond-herinnering
door Ad. Herckenrath.

Alom is de avond lijk een kalm gelaat,
dat stille draagt de ruste van veel dagen;
en 't is ál schaduw dat de boomen dragen
- in 't vredig staan - door 't spreidend nachtgewaad.

Ik heb de Goèdheid van deze avond-wegen
in schoone rhythmen als een vrede-bede,
en gansch die rust, gelijk een Doode aanbeden,
voelt wijd-om, 't purper gloren op zich wegen.

Voel, d'adem van den avond lavend komen,
zich langs de breede vrede-weiden breiden
die in hun wazig malven weelde doomen.

- En langs de schaamle huizen, in de wijde
schaûwen-tuinen van de scheemring, zoo gaan
de herders met hun schaapjes neurend aan.