Toen Kamiel Imbroeck ons plotseling door den dood werd ontrukt, verving hem Spilthoorn als voorzitter van de Nijverheid en van den Bond der Vlaamsche liberale maatschappijen van Gent.
Kort daarna zonden hem de kiezers naar den Gemeenteraad, waar hij eene stille bescheidene, doch uiterst nuttige rol speelde.
Hij was - de eenvoudige werkman tot schatrijken bouwmeester door werkkracht en volharding opgeklommen - geen spreker en bepaalde zich dan ook bij het aflezen van zijne verslagen in zake van openbare werken. Slechts wanneer de Nederlandsche schouwburg bedreigd werd, sprak hij eene echte redevoering uit.
Maar in den schoot van de commissie der werken moet men hem gezien hebben. Als iedereen buiten hem gesproken had, wendde zich de oud-burgemeester Lippens, die zijne practische kundigheden op hoogen prijs stelde, tot hem en vroeg: ‘En Gij, Spilthoorn, wat zegt Gij daarvan?’ En Spilthoorn, die tot dan toe gezwegen had, gaf stil en bedaard zijn advies, dat gewoonlijk den nagel op den kop sloeg en van grooten invloed was op de beslissing van den Raad.
Op het stadhuis en elders heeft Jan Spilthoorn altijd Vlaamsch gesproken. De stille nederige schrandere man was aan de Vlaamsche vrijzinnige partij innig verknocht.
***
In den ouderdom van 74 jaar overleed te 's Gravenhage op 14 October de heer Arnold Ising.
In den Hollandschen tijd was hij te Heusden in Oost-Vlaanderen uit Noord-Nederlandsche ouders geboren. Tot vóór een tiental jaren bekleedde hij het ambt van stenograaf der Kamers in den Haag.
Als letterkundige heeft hij eene reeks verdienstelijke romans en novellen geleverd. Hij was ook een der stichters en trouwste medewerkers van Den Nederlandschen Spectator en, in vroeger jaren, een trouw bezoeker der Nederlandsche Congressen.