De Tijdspiegel. Jaargang 71

[p. 302]

Contemplatie.
Anton van Engelen.

Na den dood.

Dat ik je niets meer zeggen kan,
Dat ik je nimmermeer kan vragen
'n Simpel woord als toen,... en dan
Dat ik dit leed alleen moet dragen.

Ach! - voor wie eenzaam leeft en lijdt,
Alleen in duisternis gebleven,
De droefheid is 'n kind dat schreit
Maar duisternis èn licht is leven! -