De Tijdspiegel. Jaargang 71

[p. 184]

Het geluk.
J. Petri.

De menschen zoeken u in barre winden
Als bliksemvuur over de heide schicht,
En klagen gaan zij steeds als ze u niet vinden
Daar tijdsvlam door hun levenshoeve licht.

Als felle smart de levensader roerde,
Als 't breed bezit in wisseling verging,
Dan zoeken zij de macht die hen beroerde
En grijpen 't lot dat om hun leden hing.

De menschen zoeken 't hoogste in de wenschen
Die groeien uit hun vaag maar fel begeer,
Zij zoeken bij de wijdgetrokken grenzen
Al maar naar ander land altijd en meer.

Maar 't wijde is waar 't rustig hart in stilte
Omzegent cirkelend het ver verschiet,
Waar 't klare denken woont in reine kilte
Zooals de zon door 'n fijn kristal heenschiet.

Als men weer lied'ren hoort in boomentoppen
En melodie in het zingen van de rust
Als men weer paarlen vangt in regendroppen
Die tokk'len tijd als liefde stilte kust.

Als men als perspectieven ziet de dagen
Door kloostergang van schoon en fijn begrip,
Dan sterft de vraag om 't blond geluk te dragen;
Want eeuw'ge koelt omringt het steev'nend schip.