De Tijdspiegel. Jaargang 70

[Deel 1]

[p. 1]

Nieuwjaar^1..
Guido Gezelle.

Met weke, maand en dag te leven,
komt 't oude jaar den geest te geven;
En 't ligt geveld in de eeuwigheid.
Weerop zal 't staan, om weêr te sterven...
‘dat eeuwig is, dat moogt gij erven’
is, in een woord, mijn wensch gezeid.
Dat eeuwig is zal God u geven,
gestorven eens zult ge eeuwig leven,
zoo ge uwen sterfdag voorbereidt
Ik wensch u nooit voor goed te sterven,
maar, levend door de dood, eens te erven
het leven Gods, in de eeuwigheid!

1. Met toestemming van den Uitgever overgenomen uit: Guido Gezelle's Dichtwerken, Deel XI-XIV, Amsterdam, L.J. Veen, dezer dagen verschenen.

[p. 2]

 

Het oud jaar is voorbij

 

en 't nieuwe is pas verschenen:

 

waar gaat de snelle tijd,

 

waar gaat hij met ons henen?

 

- Naar de eeuwigheíd ga ik,

 

met u, met al dat is

 

en van uw broosheid, mensch,

 

geve ik getuigenís.

 

Past op dan, gij die gaat

 

met zulke snelle schreden,

 

en stelt niet uit; hetgeen

 

gij doen zult, doet het heden,

 

want morgen kunt gij reeds,

 

met 't oud en 't nieuwe jaar,

 

verdwenen zijn als of 't

 

een ijdel wolkske waar. -

 

Zoo sprak de tijd en wij...