De Tijdspiegel. Jaargang 42

Erica.

Eenvoudig, krachtig en gezond,
Gehecht aan den geboortegrond,
Waar zich uw talrijk kroost verspreidde,
Een kind des volks, dat, trouw van aard,
De zeden van zijn land bewaart,
Zijt gij een sieraad van de heide,

Erica!

De stedeling, verwaand en dom,
Ziet onverschillig naar u om;
Hij kan de bloemen slechts beminnen,
Die prijken bij het feestvermaak;
Gij hebt een roeping en een taak,
Gij moet den heidegrond ontginnen,

Erica!

Waar gij, veredeld door de kunst,
Moogt deelen in de hooge gunst,
De bloemengaarde te versieren,
Verkwijnt gij in dien engen band;
Gij kunt slechts aarden op het land,
Gij kunt slechts op de heide tieren,

Erica!

Gij baadt u niet in overvloed,
Maar deelt met andren trouw uw goed;
Gij reikt het voedsel aan de schapen,
Die met een needrig maal volstaan;
Gij lokt de nijvre bijen aan,
Wat honing op uw erf te rapen,

Erica!

[p. 465]

 

Uw bloeitijd is uw hooggetij;

 

Omhangen met uw feestkleedij,

 

Gordt gij het purper om de lenden,

 

Alsof het droombeeld u bekoort,

 

Dat u de wereld toebehoort,

 

Wanneer het lot zich eens mocht wenden.....

 

Erica!

 

 

 

Het toonbeeld van een voorgeslacht,

 

Sterk door zijn eenvoud, deugd en kracht,

 

Maar dat bestemd is te verdwijnen,

 

Wanneer een jonger, sterker held,

 

Die met zijn legermacht zich meldt,

 

Als uw verwinnaar zal verschijnen,

 

Erica!

 

 

 

Ginds komt het trotsche dennenwoud,

 

Dat zijn geleedren reeds ontvouwt,

 

Uw rijk bestoken en omringen;

 

Straks stormt het dichtgesloten bosch

 

Van alle zijden op u los,

 

Om u voor immer te verdringen,

 

Erica!

 

 

 

Maar ook die fiere heldenschaar

 

Ontkomt niet aan het doodsgevaar;

 

Die kloeke stammen zullen vallen;

 

Zoo wisselt alles rustloos af,

 

De wieg bevindt zich naast het graf,

 

Wij moeten allen sterven, allen,

 

Erica!

 

 

 

De bodem, die uw telgen droeg,

 

Wordt dan veroverd door den ploeg;

 

Den landman zal uw erf behooren;

 

Het heideveld, het dennenwoud,

 

Verdrongen door het blinkend goud

 

Der blonde golven van het koren,

 

Erica!

 

 

 

Gij hebt het tijdvak voorbereid

 

Van akkerbouw en nijverheid;

 

Gij kunt geen schooner loon verbeiden;

 

Wees op uw needrige afkomst fier;

 

Gij zijt en blijft de pionier

 

Van de beschaving op de heiden,

 

Erica!

 

 

 

J.E. Banck.