De Tijdspiegel. Jaargang 36

De gouden musch.
(Een Letterkundige Fabel.)

Een musch zat op een rieten dak;
De zon bescheen zijn grauwe pak;
Hij juichte: ‘'k Ben vooruitgegaan,
Want ik heb gouden veeren aan!’

‘Kijk, Vader! kijk, een gouden musch!’
Zoo riep een knaap. De vader flus
Grijpt zijn geweer en schiet van 't dak
Het muschje met zijn grauwe pak.

‘Dat is de gouden musch niet, neen!’
Zei 't kind en liep verdrietig heen.
't Was hem een raadsel, dat de zon
Het grauw in goud verandren kon.

Daar strijkt op menig rieten dak
Een muschje neer in 't grauwe pak,
Dat kinderoogen tegenloeg,
Wijl 't zonnegouden veeren droeg;
Maar menig vader al te ras
Zijn kind een wreede meester was.

c.l. lütkebühl j^r.