De Tijdstroom. Jaargang 4

[p. 494]

Mijn hart is niet hier   Maurice Peeters

Aan Jeanne Van de Putte.

Toen is de schaduw dichtgevallen
Gods hart heeft blij Uw droom aanvaard
en in de sterkte van Zijn wallen
zéér diep bewaard.

Zo stierf zij die niet leven kon.
Zo brak haar hart dat in de stilte
van deze vroege lentekilte
een lied begon.

De droom was rijp. Gods handen waren
zéér stil om dit gelaat gespreid
om zonder vrees van hier te varen
naar d'ewigheid.

Toen zijn ons stilten diep geschonden:
wij hebben dwaas U nagestaard.
maar God had eerst Uw hart gevonden
en blij aanvaard.