De Tijdstroom. Jaargang 4

[p. 425]

[De Tijdstroom 1934 nr. 10]

Troost   Joost Van de Venne

I.

Wij hebben 's levens diep verborgen uur gekend,
en laatst nu
treurnis is in 't hart gekomen.
Laat ons verstarren kil en koud...

Bloeiend staan op de dis voor ons
de rode en de witte rozen.
Zijn wij ten langen laatste nu bestemmingslozen
en die wij wachten gaat hij onze deur voorbij?...

Geef mij uw hand, o vrouw!
en laat ons schouwen in de tijd:
misschien dat donkernis ook uit ons huis vergaat,
en alles wat ons tegenstaat
wordt door een zomerdag bevrijd.

[p. 426]

II.

O doof dat glinsterende licht
en weet dat ik niet langer kan verdragen
het angstig vragen
in uw bleke aangezicht.

En met de troost van uwe wangen
kom in de donkernis tot mij;
geen anderen hebben ooit als wij
de droefenis gekend van een te groot verlangen.

Nachtblauw in 't venster schijnen
sneeuwlicht en klare maan...
Ach, wist gij, zeg, hoe zij gelukkig zijn
die schreiend door de navond gaan - -.