De Tijdstroom. Jaargang 4

[p. 337]

[De Tijdstroom 1934 nr. 8]

De Vrouw   René Verbeeck

AAN JAN VERCAMMEN EN ZIJN VROUW

U brengen de mannen brood vuur en zout
uit het veld de mijn en van het strand
zij bouwen u een huis uit hout en steen
en geven u een naam een vaderland

uit het smeden en vijlen van iedre dag
de toverglans van een verre werelddeel
uit uren van waterklaar geluk
hangen ze aan uw hals een klein juweel

zij luistren in den avond als gij zingt
gij wordt in uw lied onvatbaar voor hen
een vluchtig wezen en zij denken bang
zij gij een vogel of een dolende stem?

en gij voert hen over land en zee
gij zijt van wondere klank en geur vervuld
herinneringen flitsen over een tuin
gij staat - de oeroude mensendroom - onthuld

gij zijt het witte wezen dat het bloed
herkent, de witte vlam die zonder smet
kon branden, de witte engel die het bloed
bevrijden kon uit doods geduchte wet

en zij worden zeer zacht en sterk aan u

en stil als knapen aan het wonder van
uw schoot - tot de nacht van wee en angst
doorbréekt een kleine smalle kreet: het kind
de blijde ster die aan den morgen hangt.