De Tijdstroom. Jaargang 4

[p. 290]

De Avondster   André Demedts

Het laatste is, de oogen laten varen
over den arbeid, die is afgedaan,
en uit uw blikken weren het verlangend staren
naar morgen, elders, later,
al vormen van dezelfde waan.

Het laatste is te hooren,
hoe schoon het klinkt,
ver in het dal een jagershoren
als 't leven zelf verzinkt.

En na de daden en het uitstorten
van hart en ziel in werk en strijd,
te rekenen hoe dat de dagen korten,
te zien hoe droom en daad verschillen
zoo naast elkaar geleid.

o Hart, keer tot u zelven,
na al uw loopen her en der
nu rijst waar de avondhemelen zich welven
boven ons hoofd, de avondster.