De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 538]

Rococo   Jan H. Eekhout

Vòòr 't meer, vermodderd tot moeras,

en tusschen krom geboomt' verdoken

en duister, woest vergroeid gewas,

rijst 't oud paleis, half afgebroken -

de muring, wankel en verweerd,

de ramen, blinde wrange gaten,

de boogpoort scheef verzakt, verkleurd

't bordes gescheurd en vréémd verlaten.

Nog liggen, machtloos van gebaar,

vlakbij 't gestorven water,

geknot, gekneusd, een godenpaar,

een grieksch held en een sater;

iets verder grijnst een tijgerbek

nabij een glazen kogel -

en alles is met mos bedekt

en vuil van rot en vogel.

Doch als 't te nacht twaalf uren slaat

uit rondomme gehuchten,

de hemel blank van sterren staat,

de maan blinkt in de luchten -

dan komen ruischend als het riet

er schimmen aangegleden -

van waar? van waar? - men weet het niet -

en spelen hun verleden.

Dan klinkt 't onzichtbaar clavecijn,

trilt herdersfluit en vedel -

De schimmen aan het dansen zijn

met passen fijn en edel -

Dan dansen 't sierlijk menuet

hertog en hertoginne,

jonkvrouw en statig baronet,

markies en markiezinne.

[p. 539]

 

Zij schuiven op elkander toe

 

en buigen gracieuslijk -

 

De rilde jonkvrouw glimlacht moe,

 

heur heer doet amoureuslijk -

 

Zij dansen tot waar 't wild gekruifde

 

groen begint, en struiken -

 

dààr wenden zij, en even stuift het

 

poeder uit hun pruiken -

 

 

 

Zoo dansen zij zacht ruischend voort

 

door 't zilvren maneschijnen,

 

tot, plots, het volgend uur hen stoort -

 

zij huivren en verdwijnen -

 

waarheen? waarheen? - men weet het niet -

 

Zij zweefden licht en edel

 

en dissoneerend stokte 't lied

 

van clave, fluit en vedel -

 

 

 

Vóór 't meer, vermodderd tot moeras,

 

en tusschen krom geboomt' verdoken

 

en duister, woest vergroeid gewas,

 

rijst 't oud paleis, half afgebroken -

 

de muring, wankel en verweerd,

 

de ramen, blinde wrange gaten,

 

de boogpoort scheef verzakt, verkleurd,

 

't bordes gescheurd en vréémd verlaten.