De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 530]

Aan een Engel   René Verbeeck

O vreugde! weer omscheemren zuiver anemonen
de zomen van ons dagelikse leed

maar uw verlangen streeft
de greep der handen ver voorbij

zijt gij zozeer ontstorven aan de tijd
en aan dit leven reeds ontheven

ik voel mij zeer beklemd naast u
gij wilt mij tot uw hoogten beuren

doch aan uw mond wordt de lucht zo ijl
hoe kunnen vleugels daarop steunen

ik wil u graag een engel noemen
noem mij een mens - o bitterzoete naam

dit is een wereld die ons scheidt
gij moet voorbij - ik dóor de wereld gaan

maar beiden vallen we uit de tijd
in de ewigheid te zaam

dan zal ik tot uw vreugd uw handen vullen
met deze broze bloemen aan de dood ontrukt

gewonnen in dit dal van komen en vergaan
gewonnen aan de zoom van 't dagelikse leed

en Gode welgevallig.