De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 391]

Bonte Landstreek   Paul Vlemminx

Sla mij met uw onnozelheid,

uw hart, uw hard gemoed.

Mijn lang verlangen heeft den tijd;

ik houd uw lach te goed.

Vlucht seffens weg, kom nooit terug;

maar eer de zon verdwijnt,

zult g' omzien, als achter uw rug

mijn starre ster verschijnt.

De sparren zullen u en mij

versperren, maar de beek

zal slingeren door hei en wei

van mijn land tot uw streek.

Uw dwaze streek staat u niet schoon;

gij hebt aan mij het land.

Zie naar mijn uitgestreken koon:

ik ben in vree geland.