De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 303]

Bij het masker van Pascal
Marnix Van Gavere

Hoe nietig 't masker van een doode, die als een doode
in 't leven kwam en ging,
Doch hoe vreemd schoon 't afgestorven wezen
Van hem die levende aan niets meer hing.

ô stilte van wie, om Gods bezit geen andre kreet
meer kent,
Dan afstand doen van 't niets voor 't al
En toch zijn heimwee ment,

ô zichtbaar licht achter toegesloten oogleên
En felheid van deez glans,
Van hem die ééns begreep het oogenblik
Van een eeuw'ge kans...