De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 106]

Aan Graf von Rosenau   L. Lecomte

Want, als een overwonnene onder de menschen
na het laatste, beslissende gevecht
heeft hij zijn hart, veraf van alle oude wenschen
in een stil land terzij gelegd.

De stille zuidzee, die hem juichend droeg
naar haar beschutte eenzaamheden,
gaf den verweesden zoon wat hij haar vroeg:
een gouden mantel om zijn droef verleden.

Nu draagt hij een witte baard en lange witte haren
en is een wilde onder de wilden van zijn paradijs;
maar hij zal nooit meer uit gaan varen
tenzij de laatste, lange hemelreis.