De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 9]

Vers   Marnix Van Gavere

Hoe schoon dit sluimerend gelaat
Dat door een droom bezocht
Nu leeft
En als in glimlach staat...

Hoe wonderbaar deez toegesloten oogleen
Op dit zuivere gezicht,
En hoe zacht deez lippen waar geen klank
op ligt...

O droom, diep-eenzame droom
Aan het verdoken lichaam vol lijn...
O ziel gevangen in deez vaas
Die eens niet meer zal zijn...