Tijdschrift voor Nederlandse Taal- en Letterkunde. Jaargang 12

Bouc van Seden

vs. 656-658.

Die wile dat spise es in dinen mont,
So drinc, no suup, want in den coppen
Ne machstu niet dijn eten soppen.

Deze laatste regel, die in het Comburger handschrift ontbreekt, is aldus aangevuld door Dr. W.H.D. Suringar, die in dezen is voorgelicht door Prof. Verdam, welke voorgesteld heeft aldus te lezen met het oog op Lekenspiegel III, 4, 313, waarnaar in de aanteekeningen verwezen wordt:

In den nap oec, des bedinct,
Daer een ander met u uut drinct,
En sopt niet; want sijds ghewes
Dat dat onhoefscheit es.

Het komt me voor, dat de geleerde uitgever hier bij deze vergelijking niet genoeg gelet heeft op de woorden ‘daer een ander met u uut drinct’. Natuurlijk is het ‘onhoefscheit’ brood te soppen in een beker, waaruit ook een ander drinkt, doch juist deze toevoeging wijst er op, dat men anders gewoon was dit wel te doen.

Dit blijkt uit eene overeenkomstige plaats uit het gedicht Van Zeden, ‘waarin hetzelfde onderwerp nagenoeg op denzelfden trant behandeld wordt’ als in 't Bouc van Seden, ik bedoel, strophe 57:

Hebstu spijse in dinen mont,
Van drinkene wachti in dier stont.

[p. 279]

 

In nappen men te soppene pliet,

 

Maer in den mont ne pleecht mens niet.

Het was dus eene gewoonte in den beker het voedsel te soppen; dit in den mond te doen, door te drinken, werd voor onvoegzaam gehouden. Men zal derhalve de regels uit 't Bouc van Seden aldus moeten lezen:

Die wile dat spise es in dinen mont,
So drinc, no suup; want inden coppen
Men die spise pleecht te soppen.

Verandering van no suup in no sop (editie Suringar, bl. 100) is onnoodig, daar supen in de Middeleeuwen en ook later nog in de 17^de eeuw drinken beteekent en niet, zooals thans, onmatig drinken.

Amsterdam.

f.a. stoett.