Tiecelijn. Jaargang 20

16

Ekeren, 13 mei 1999

Joke van den Brandt aan Rik van Daele

Geachte Heer Van Daele

Beste Vriend Rik,

Tot mijn spijt kan ik op 24 mei niet aanwezig zijn omdat ik dan nog in Rome ben. Ik heb mij echter, als Ridder in de Orde van de Vossenstaart van mijn plicht gekweten en samen met Frank-Ivo een herinnering aan deze dag gemaakt.

Wat betreft de oorkondes: ik heb nu nog copies gebruikt die ik vroeger gemaakt heb. Ik beloof u dat ik tegen volgend jaar een mooie oorkonde in zeefdruk zal ontwerpen en drukken. Bezorgt u mij de tekst?

Ik heb ook nog goed nieuws. Voor enkele dagen kreeg ik het bericht dat mij de Visser-Neerlandia cultuurprijs 1999 wordt toegekend.^1. U ziet, de Vossenstaart was een eerste erkenning (ik ben er nog steeds trots op dat ik de eerste vrouwelijke ridder werd!) en nu volgt reeds een tweede. De officiële uitreiking vindt plaats in het najaar; ik houd u op de hoogte.

Brengt u mijn groeten over aan alle vrienden?

Hartelijkst

Joke

Context: Een streven naar kwaliteit, een onblusbare passie en vriendschap zijn drie eigenschappen die vele mensen die rond de vzw Reynaertgenootschap en de Orde van de Vossenstaart (sinds december 2003 deel van de vzw) werken, delen. Kalligrafe Joke van den Brandt en echtgenoot Frank-Ivo van Damme zetten zich reeds jaren in voor de Orde van de Vossenstaart. Jaarlijks zijn zij notoire aanwezigen die tijd, moeite noch geld sparen om de laureaten een prachtige oorkonde te bezorgen. Eentje van deze oorkonden is nog in het bezit van het archief van de vzw Reynaertgenootschap. In 2001 werd naast Marcel de Meyer, Willy Feliers en Chris Ferket ook de Waaslandwolf onderscheiden. Immers, er waren nogal wat hypothesen die hem in verband brachten met het Reynaertverhaal en met een kwalijke vossenstreek. Reynaert werd nationaal en internationaal nieuws. Binnen de Orde van de Vossenstaart is een knipoog nooit ver weg. De eersten die echter de nieuwe oorkonde waarover sprake in ontvangst mochten nemen waren bibliofiel en antiquaar-uitgever Peter Everaers en striptekenaar Kris de Roover in 2000.

Joke van den Brandt (^o1937) is een Vlaamse kalligrafe met internationale faam. Zij is voorzitter van de vereniging Kalligrafia en uitgever van Letternieuws. Via de vriendschapsbanden met Bert Peleman en de interesse voor o.a. Uilenspiegel en Reynaert werden zij en Frank-Ivo van

1. Motivatie voor deze prijs die zij op 18 november 1999 in het stadhuis van Antwerpen ontving: ‘Mevrouw Joke van den Brandt te Ekeren, voorzitter van de vereniging Kalligrafia, ontvangt een culturele prijs voor het pionierswerk dat zij heeft verricht op het terrein van de kalligrafie. Joke van den Brandt heeft Kalligrafia opgericht in 1987 en zonder enige subsidie uitgebouwd tot een grote culturele vereniging met een gewaardeerd tijdschrift, Letternieuws. Het Algemeen-Nederlands Verbond heeft waardering voor de aandacht in dit tijdschrift voor algemeen Nederlandse zaken.’
Het Algemeen-Nederlands Verbond beheert als belangrijkste prijzenfonds het Visser-Neerlandiafonds. Dit fonds is gevormd uit de nalatenschap van mr. Herman Lodewijk Alexander Visser, filosoof en jurist. Mr. Visser stierf in 1943; hij wilde de toenmalige bezetter niet de gelegenheid geven over zijn leven te beschikken. De helft van zijn vermogen heeft hij aan het ANV nagelaten. Uit de opbrengst daarvan kunnen onder bepaalde voorwaarden gelden ter beschikking worden gesteld in de vorm van prijzen. (Bron: www.algemeennederlandsverbond.org.)

[p. 233]

Damme betrokken bij de Orde van de Vossenstaart. In 1998 werd Joke van den Brandt ‘om haar Reynaerdieën speels aanvaard in de Orde van de Vossenstaart’. Willy Feliers schetste een portret van haar echtgenoot, m.n.: W. Feliers, Frank-Ivo van Damme, in: Tiecelijn, 14 (2001), p. 235-251.