Emma Crebolder
De orde van de vossenstaart
De mensen van de helling zijn ons vossen
schuw genegen. Een van hen, een dichter,
behoort tot de Orde, zij koestert onze wegen
en verhalen. Onder de moerbei stelt zij
de verrekijker scherp in op ons verschijnen.
Daar ik geen tijd kon verliezen, die vijf jongen
vraten, trad ik, nog gapend, in haar vizier.
Zij zuigt de beelden vast, de vacht kon zij
nog proeven nadat ik mijn welpen
had gelikt van nek tot staart.
Dan stijg ik hoger op, ook hun honger moet ik stillen.
Emma Crebolder (o1942): dichteres en Afrikaniste. Debuteerde met Een hol in de zon (1979). Haar poëtische productie lijkt begin jaren negentig in een stroomversnelling te komen. Recente bundels zijn Waar niemand wegen waande (1992), Zandorakel (1994), Zwerftaal (1995), Dansen met een vos (1998), Golf (2003) en Toegift (2006). Stelde met Albert Hagenaars een bloemlezing samen onder de titel Die felle... Gedichten over vossen (2005).
Auteursrechtelijk beschermd