Tiecelijn. Jaargang 6

[p. 81]

Reynaerdiefje

Net als de Pinksterdagen van 1991 werd er ‘in eenen tsinxen daghe’ van 1993 een stukje Reynaertgeschiedenis geschreven. Het Reynaertlangeafstandswandelpad werd ingewandeld, een Reynaertbeeldengroep werd voltooid en ingewijd, de tweede druk van Het land van Reynaert en het gloednieuwe en wonderwel geslaagde Reynaert bloemleest Tiecelijn werden voorgesteld. Bovendien was er de eerste Herman Heyse-lezing en als slot de sprankelende verjaardag van de Orde van de Vossestaart te Rupelmonde.

Dat het weekeinde geslaagd was, kunnen alleen de deelnemers volmondig beamen. De pers deed dit alvast en was enthousiast op post. Tiecelijn-abonnees kunnen ook een stukje van de Pinkstersfeer opsnuiven door de opname in dit nummer van enkele sfeerbeelden (het verslag van E. Verzandvoort en de krantenrevue van M. Ryssen), de sterk opgemerkte feestrede van Jozef Janssens tijdens het verjaardagsfeest van de Orde van de Vossestaart, een kopie van een iconografische parel van Gerard Gaudaen, die de vossejagers te Rupelmonde ontvingen en de publikatie van de eerste Herman Heyselezing. In deze lezing stelde R. van Daele enkele resultaten van zijn dissertatie voor en verbond tevens twee stokpaardjes van zijn vriend Herman Heyse: de Reynaert en de toponymie.

Tiecelijn-lezers kunnen ook de nieuwe Reynaertpublikaties bestellen. De redactie hoopt alvast dat nog vele lezers zich de bloemlezing zullen aanschaffen. De prijs (300 BF/17 HF) is dank zij de sponsoring een lachertjes, en stijgt nauwelijks boven de reële kostprijs uit. Vele artikels werden geactualiseerd en de bundel bevat tevens drie nieuwe, dit wil zeggen nooit in Tiecelijn verschenen bijdragen. Wie beide boeken bestelt doet 100 BF profijt (men betaalt 300 + 495 = 695 BF + 60 BF als deelname in de verzendingskosten).

Het voorbije Pinksterweekend sloot vijf jaar Tiecelijn af. Het is tevens de start van een nieuwe periode. Waar de klemtoon in de voorbije jaren lag op nieuwe activiteiten, moet het accent vanaf nu komen te liggen op het meer toegankelijk maken van bestaande initiatieven. Samenbrengen van wat verspreid ligt (wij denken hier aan een Reynaertmuseum in het Land van Reynaert, waarvoor Jozef Janssens te Rupelmonde een sterk pleidooi hield), heropfrissen en uitbouwen van wat zijn waarde bewezen heeft (bijvoorbeeld de vele Reynaertbanken in het Waasland en het Hulsterse; en waarom niet: hier zouden enkele banken extra niet misstaan), didactisch uitbouwen en creatief benutten van wat pas uitgebouwd is. Bij dit laatste denken wij aan de goed ingeplante - wie de ‘raven’ ‘slacht’ uit het achttiende Reynaertvers nodigen wij uit eerst te gaan kijken - en artistiek gelukte Reynaertbeeldengroep van A. de Smedt in het recreatieoord De Ster te Sint-Niklaas. Het betreft hier De Smedts beste dierenrealisatie, waarin hij een vermenging tot stand weet te brengen van het menselijke en het dierlijke (dieren zitten en staan als mensen, vogels blijven vogels) en van het volkse en het geleerde (de groep is gebaseerd op de illustraties van Kaulbach en Grandville). Door middel van promotie en samenwer-

[p. 82]

king tussen de cultuur- en toerismediensten (wat toch voor de hand lijkt te liggen) zijn hier heel wat mogelijkheden voor toneel en voordracht voor school- en verenigingsleven. De ruimte tussen die beelden kan gevuld worden door toneel spelende vossen, beren, leeuwen, dassen, ‘wiven’ en ‘papes’.

Maar niet alleen in toeristisch Reynaertland zijn vulgarisatie, concentratie rond en uitdieping van bestaande projecten prioriteit. Ook op iconografisch vlak wil Tiecelijn de bestaande initiatieven en de bestaande kunstvormen nieuw leven inblazen. Binnen de schoot van de v.z.w. Tiecelijn-Reynaert wordt gedacht aan een internationale Reynaert-ex-libris-wedstrijd, in samenwerking met lokale besturen en sponsors. En zeker op wetenschappelijk vlak wil Tiecelijn zijn duit in het zakje doen. Ook hier geldt eigenlijk wat voor andere deelaspecten van de ‘Reynaerdologie’ geldt. Na de doctoraten van M. Jonkers, A.Th. Bouwman, P. Wackers, R. Schlusemann en R. van Daele (vijf in de periode 1985-1992, waar er in de periode 1830-1984 slechts twee waren (J.W. Muller en G.-H. Arendt), zal het op dit vlak wel enkele jaren kalm blijven. Maar er is nog veel te doen. De inzichten uit deze dissertaties moeten ook in bevattelijke boeken voor een breder publiek aangeboden kunnen worden. Zo werd aan de belangwekkende dissertatie van P. Wackers in de vaktijdschriften slechts één bespreking gewijd. Tijd dus voor een balans na zeven jaren.

In sommige deelgebieden, zoals de Reynaerticonografie en de -volksboeken, zijn nog grote gaten. Ook met betrekking tot de Roman de Renart en zijn opvolgers bestaat er geen inleidende Nederlandse studie. Op bibliografisch vlak moet er nog zeer veel gebeuren (hoewel H. Menke en E. Verzandvoort grote plannen koesteren).

Om dit alles - mogelijke onderwerpen, studies in uitvoering en geplande studies - in kaart te brengen, willen wij onze abonnees en lezers oproepen om wanneer zij met bepaalde aspecten van de Reynaertstudie bezig zijn, deze te melden aan de redactie. In een van de volgende nummers plannen wij een overzicht van ‘Reynaertwerk in uitvoering...’, zodat ook hier inventarisatie, evaluatie en verdieping mogelijk is.

In navolging van het Tiecelijn-themanummer dat de vorige jaargang afsloot, plant de Tiecelijn-redactie in 1994 een Bruun-nummer. Wij vragen lezers ons interessante gegevens te melden. Enkele artikels en kronieken zullen ingaan op de figuur van de honinggeile beer. Wie een berige bijdrage wenst te leveren, kan dit door de redactie te contacteren.

Graag nemen wij op de groene binnenbladzijde de namen op van onze steunende leden. In ruil voor 1000 BF ontvingen/ontvangen zij dit jaar Reynaertberichten, een exemplaar van Reynaert bloemleest Tiecelijn, een knipselmap en onze warme dank. Voor wie volgend jaar steunend lid wordt, hebben wij nu reeds een prachtig vossegeschenk: één van de honderd op de handpers gedrukte houtsneden van Wim de Cock die U in kopie in het volgende nummer vindt. Zolang de voorraad strekt...

Rik VAN DAELE