Reynaerdiefje
Tiecelijn vlagt terecht. Niet direct omdat wij straks vijf jaar bestaan -wie zou dat bij de aarzelende start ooit hebben gedacht?- maar in de eerste plaats omdat één van onze redacteuren, Rik van Daele, met de grootste onderscheiding zijn proefschrift verdedigde in één van de eerbiedwaardige hallen van de aloude Leuvense alma mater. Een turf van 700 bladzijden: Van den vos Reynaerde. Functie van de ruimtelijke elementen en de naamgeving. De juryleden, N. de Paepe, J.D. Janssens, W.P. Gerritsen, P. Wackers en K. Porteman, maakten het hem niet gemakkelijk. ‘Omdat het proefschrift zo uitstekend is’, verklaarde Paul Wackers, ‘stel ik ook zeer moeilijke en vervelende vragen, als het ware uit waardering’. Als een vos gleed de promovendus door de kromme paden ‘menichfoude’, niet van zijn stuk te brengen, zelfs niet door een verdwaalde kapoen die nog even bevestigd wilde zien dat de auteur wel degelijk van zijn castratie wist. Een voor de helft met Waaslanders gevulde zaal stutte de toekomstige doctor in de Letteren en Wijsbegeerte met gespannen aandacht en voelbare sympathie. De beslissing van de jury werd nadien met gulle dronk nagenoten. Voortaan zeilt Tiecelijn met een doctorstitel hoog in de mast. Ondertussen kreeg Rik van Daele van de Onderzoeksraad van de K.U.Leuven een eenjarig postdoctoraal onderzoeksmandaat.
[Marcel RYSSEN]
* * *
De naam van Herman Heyse komt het meest over onze lippen. De tijd heelt nog steeds niet. De redactie blijft een beetje verweesd achter, echter vastbesloten één van Hermans lievelingskinderen verder vorm te geven. Zowel dit, als het volgende nummer, een feestnummer naar aanleiding van vijf jaar Tiecelijn -een themanummer over de raaf in de Reynaerttraditie- werd mede door Herman geconcipieerd. Ondertussen verscheen een mooi Liber amicorum Herman Heyse, een uitgave van de heemkundige kring d'Euzie, waarvan Herman voorzitter en bezieler was. De Reynaertartikels nemen er een belangrijke plaats in. In dit nummer bespreekt Willy Feliers Hermans Reynaert-ex-libris. Onder impuls van Herman waren wij reeds bezig aan het beter structureren en uitbreiden van Tiecelijn. De man die Hermans voorkeur genoot om de kernredactie te vervoegen, Erwin Verzandvoort, uitmuntend Reynaerdist en reeds lang medewerker van Tiecelijn, zal van het volgende nummer af de redactie vervoegen. De vosseredactie blijft vanuit het eigenlijke land van Reynaert actief, maar is blij de redactie open te breken naar Nederland toe.
In dit nummer verschijnt, zoals reeds enkele nummers de gewoonte is, meer dan één Reynaertartikel. Paul Wackers ontdekte Reynaertillustraties die ouder zijn dan de oudste tot nu toe gekende Noordnederlandse Reynaert-volksboekdruk, Jan Franken heeft het over Reynaerts kardinale deugden en Yvan de Maesschalck belicht het groteske in de Reynaert. Dan volgt een korte inhoud van het eerste Vlaamse Reynaertdoctoraat. Verder zijn er de gebruikelijke rubrieken met een portret van beeldhouwer Firmin de Vos, de nieuwe Reynaertpostzegel, de aankondiging van een massaspel, de inhuldiging van een beeldengroep en een tentoonstelling te Sint-Niklaas. Drukke tijden voor de vos...
[Rik VAN DAELE]
Auteursrechtelijk beschermd