Reynaert-ex-libris-kroniek
In een ex-libris kan een stukje ziel zitten van de opdrachtgever, vooral als de prent gevraagd is om als exlibris te kleven in een gekoesterd boek. De verzamelaar kijkt dan vol verwachting uit naar de dag dat de ontwerptekening in de bus valt.
De Duitse bibliofiel Karl Wichmann vroeg aan Frank-Ivo van Damme een Reynaert-ex-libris voor zijn Reineke Fuchs-boeken. De ontwerptekening geeft een idee van wat het ex-libris uiteindelijk kan worden, maar de volledige nuances komen maar tot hun volle recht op de originele afdruk. Daarom zijn er dikwijls verschillende staten van een prent. Dit zijn de opeenvolgende afdrukken van de bijgewerkte plaat. Deze stukken geven de zoektocht weer van de kunstenaar naar de beste prent. Gedreven verzamelaars sporen al deze staten op om het groeiproces van de prent te volgen.
Spijtig genoeg heeft Wichmann de vreugde van de afgedrukte kopergravure niet kunnen beleven, in de tijd tussen het graveren in koper en het afdrukken, is hij op Kerstdag 1990 gestorven. Als reactie op mijn condoleantie en vraag stuurde mevrouw Wichmann mij een een ex-libris met een brief waaruit blijkt dat het Reynaert-ex-libris bedoeld was voor een bibliofiele uitgave van een Reineke Fuchs van Goethe met tekeningen van A. Paul Weber. Webers tekeningen werden gepubliceerd in een Goethe-editie in 1924 en in 1977 (Stuttgart, Europäische Bildungsgemeinschaft Verlags-GmbH). ‘Ik heb het boek met illustraties van Weber voor me liggen’, schrijft mevrouw Wichmann.
Een zeer mooie Reynaertprent (litho) van Andreas Paul Weber (1893-1980) is Reineke Fuchs op stap met een haan als proviand op de rug:
Da verdrehte der Schalk die gierigen Augen im Kopfe.
Ja, vor allen gefiel ihm ein Hahn, der jung und gemästet
Hinter den andern spazierte, den faßt'er treulich ins Auge,
Hastig sprang er hinter ihm drein; es stoben die Federn.
Auteursrechtelijk beschermd
