Editoriaal
De raaf zingt doorheen de hele Reynaert- en fabeltraditie vals. Oefening baart (soms) kunst en het is wellicht daarom dat deze Tiecelijn een flinke portie muziek bevat: twee musicals, beide met Reyn in de hoofdrol en beide van Vlaamse makelij. Daar houdt echter elke vergelijking op. De ene, regionaal, kleinschalig - maar knap en verdienstelijk! - is reeds uitgezongen, de andere, professioneel, internationaal en ambitieus, wacht nog op uitvoering. Op 24-26 mei kregen de toeschouwers in Aalst een moderne, vrij getrouwe, wat. Vlaams getinte bewerking van het verhaal van Willem te zien; op 15 september zullen de musicalliefhebbers Dear Fox van Dirk Stuer en Daniël Ditmar kunnen bekijken, een nieuw Reynaertverhaal, gebaseerd op diverse bouwstenen uit de hele Reynaerttraditie. Eind mei werd deze ‘operal’ te Antwerpen, de uitvalsbasis van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen, aan de pers voorgesteld. De Engelstalige titel, die sommigen wel even doet schrikken, verraadt de ambitie van de auteurs en artistiek directeur Linda Lepomme van de Musicalafdeling van het KBvV en plaatst het stuk in een Angelsaksische musicaltraditie (West Side Story, Evita e.a.). Tevens willen de auteurs verwijzen naar het internationale karakter van de vos. Vlaanderen lijkt dus wel klaar voor de grote uitdaging van het nu bijna mythische Europa '92, ook wat de cultuur betreft. Men droomt nu reeds - en niet ten onrechte, want de musical wordt een belevenis- van een Franse, een Duitse en een zelfs een Engelse vertaling.
Maar zoals reeds gesteld: de raaf moet af en toe ook vals te zingen. Hoewel Vlaamse beleidsmensen niet genoeg kunnen zeggen dat de Vlaamse cultuur een exportprodukt is en was en een toeristische trekpleister van formaat door haar kunststeden, zijn er steeds meer en meer tekenen die wijzen op een discrepantie tussen woord en daad. Net nu Vlaanderen gefederaliseerd is, lijkt het mis te lopen. Men is terecht fier op zijn ‘technology’, maar moet men dat ook niet zijn op zijn cultuur, taal, geschiedenis en creativiteit? Wat gebeurt? Het nieuwe lentedecreet van onderwijs werd het vak geschiedenis bijna fataal. Aan de universiteiten worden de humane wetenschappen schaars betoelaagd in vergelijking met de positieve wetenschappen, en binnen die humane sector wordt de (oude) letterkunde weinig verwend en gaat het leeuwendeel naar de rechtsfaculteiten en die van de economische wetenschappen. En juist op de dag dat Dear Fox in Antwerpen aan de pers werd voorgesteld, raakte bekend dat de Vlaamse overheid de bijna officieus toegezegde nieuwe, ruimere behuizing van het KBvV verkocht aan een Waals staalbedrijf. Men repeteert nu in Tilburg tegen een waanzinnig hoge dagvergoeding. Vele valse noten dus. Tiecelijn krast mee. En Reynaert? Die steelt Tiecelijn de kaas uit zijn bek en trekt verder, vuile streken uithalend...
[Rik VAN DAELE]
Auteursrechtelijk beschermd