Tiecelijn. Jaargang 1

[p. 7]

Reynaert op pad: beknopt verslag

Reinaart de vos door het Mechels Stadspoppentheater te Beveren

Reeds het tweede jaar te reke neemt v.z.w. De Spiegel samen met de BJGG hier een schitterend initiatief. Zij brengen kwalitatief hoogstaand toneelwerk naar de Beverse jeugd. Dankbaar zijn de Beverse scholen zeker.

Het Stadspoppentheater van Mechelen bracht Reinaart de vos voor 12, 13 en 14-jarigen. Het werd geen onverdeeld sukses. De idee en het scenisch concept zijn gewoonweg schitterend. De klankband is af, degelijk werk. De belichting daarentegen, deed sterk het vermoeden rijzen van improvisatie. Het omvormbaar eenheidsdecor zat vol vondsten en getuigde van vakmanschap en vernuft. Spijtig dat men die vernuftigheid niet steeds terugvond in de uitvoering.

De stemmen van de poppenspelers werden vaak afgeschermd door de wanden, de schermen en de ‘Nobelboom’, zodat er een wezenlijk verschil in duidelijkheid en stemvolume optrad. De meeste poppen waren van zeer goede kwaliteit, zelfs de roze Bruun, die met zijn modekleurtje wat meer accent gaf aan de grijs-, geel- en bruintinten. De beesten werden vaak op meesterlijke wijze gehanteerd, Reynaert, Isegrim, Firapeel, Gente, Botsaert... Een aantal echter, waaronder vooral het kleine grut, Tibeert en Cuwaert, deed kneuterig aan en kwam niet tot zijn recht. De slome karikaturale, plantaardige Nobel werkte op de zenuwen.

Storend naar de inhoud was in elk geval de inconsequente tekst naar de kinderen toe. De pape wordt door Tibeert in het kruis getast, zijn nobele delen worden geteisterd, maar de wolvin heeft van Reynaert enkel een kus gekregen en de welpen wordt zand in de ogen gestrooid. Kinderen weten het, of weten het niet.

Vaak worden tekstvreemde elementen ingebracht (Heer Halewijn) en wordt beeldspraak al te fors geëxpliciteerd. Dit is aanvaardbaar, vermits het eigen is aan het medium poppenspel en de kinderen geen tekstuele Reynaert verlangen. Maar zeer goede vondsten werden dan weer te weinig aangewend, zoals de poppenkast in de poppenkast, of het lied van Reynaert.

[p. 8]

De aanwezigheid op de scène van de gecamoufleerde poppenspelers werd door de kinderen onmiddellijk aanvaard als vanzelfsprekend. Een pluim voor de acteurs. Meer moeite hadden ze met het op gang komen van het verhaal en met de ogenschijnlijk eenvoudige intrige. Daarom is het noodzakelijk de leerlingen degelijk op dergelijk stuk voor te bereiden.

Het poppenspel van Reynaert heeft formidabele mogelijkheden. De tekst moet echter aangepast worden, de techniek, die er in hoge mate is, moet verfijnd worden. Wellicht kan men ook de motivering van de spelers voor een jeugdig publiek wat opvijzelen.

H.H.

Reynaertmusical te Kortrijk

De Kortrijkse Stadsschouwburg was op 4-5 maart en 27 april 1988 telkens te klein voor de opvoeringen van het totaalspektakel Reinaert de vos. In een organisatie van de v.z.w. Vriendenkring van het Kortrijks Conservatorium werd voor het eerst in de geschiedenis van het Kortrijks kunstonderwijs een musical opgevoerd door de leerlingen van het Stedelijk Conservatorium. In een sober decor en met een schitterende kostumering brachten de leerlingen van de afdelingen Muziek, Woord en Dans een pretentieloze Reynaerthappening.

Deze frisse opvoering verraste door knappe teksten (dicht bij de originele tekst), enkele scenische vondsten en vlotte muziek. Het eclectische van deze happening zette zich door tot in de bezetting van het orkest, waar men naast een klassieke bezetting een elektrische gitaargroep, een synthesizer en een jazzband hoorde. Vooral Reynaerts geveinsde gewetenswroeging in een ‘bossa-nova-rondo’ voor Grimbeert en de felle ‘strijdrock’ spraken het jonge volkje aan, dat ook applaudisseerde wanneer Grimbeert Reynaert als straf 15 keer liet pompen... Problematisch was de lengte van de voorstelling: bijna drie uur. Niet alleen de jonge toeschouwers hadden moeite om geconcentreerd te blijven, ook de kinderstemmen raakten vermoeid. Voegen we daarbij dat enkele van de liederen zonder tekst moeilijk verstaanbaar waren en dat het eind van de vertoning vrij rommelig was. Niettegenstaande deze kleine onvol-

[p. 9]

komenheden was deze ongecensureerde Reynaert zeer genietbaar. Een sublieme Reynaert en een schitterende Isegrim hielden Kortrijk in de ban van de vos. Het ware te hopen dat dit verhaal volgend seizoen een vervolg kreeg...

De liederen van dit spektakel werden op cassette opgenomen en zijn verkrijgbaar op het Secretariaat van het Stedelijk Conservatorium van Kortrijk, Conservatoriumplein 3, Tel. [phone]. De cassette kost 300 frank.

R.V.D.

De strijdrock

Ons geduld raakt zo stilaan op
en we sluiten Reinaert op
pik allen die bandiet morsdood
laat hem kreperen alleen in de goot
boeten zal hij voor al die misdaad
bevrijd ons van het vossekwaad
geen medelijden hebben wij
straks zijn alle dieren vrij
grijp die vos en sla hem neer
maak een eind aan 't wanbeheer
weg die laffe vossesmoel
wraak dat is ons einddoel.

Reynaert in Waas

Zondag 5 juni 88 organiseerde de Waaslandse V.V.V. de vierde Wase Reynaertfietstochten (95 en 45 km). De deelnemers ontvingen een Reynaerttegel. Wie in groep kwam, ontving een door E. Van Huffel ontworpen uitbeelding van de muizenvangende Tibeert in gebakken aardewerk. Dit sportief-toeristisch evenement lokte 1300 deelnemers.

Onder de titel ‘Reynaert viert Meye’ nam de Reynaertkring van Daknam op 14 mei jl. afscheid van de winter. Nabij Coppes graf, onder de linde op het dorpsplein, werd de winter symbolisch verbrand. Getuige hiervan waren o.a. de Reynaertruiters, de reuzen Nobel, Reynaert en Hermeline uit Lochristi en pater Trappist. Het zoete patersbier (‘cloesterbier’?) vloeide er tot in de vroege uurtjes...

R.V.D.