This is me with my own culture

[p. 9]

Het verhaal van Madhuri

[p. 10]

Ik ben Madhuri, een Hindostaans meisje. Ik zit op de Openbare School Clevia in de 5^e klas. Vandaag ga ik jullie vertellen over een trouwerij die ik heb meegemaakt. Het was niet zomaar een trouwerij, maar een Hindostaans huwelijk.

Luister goed! Ik was er zelf bij.

Het begon allemaal toen mijn oom verliefd werd op zijn mooie vrouw in Paramaribo. Vorig jaar besloten ze te zullen trouwen in Nickerie. Mijn broertje en ik en de rest van de familie werden uitgenodigd voor het huwelijksfeest.

In het begin van een Hindostaanse trouwerij wordt er altijd apart een feestje gevierd bij de man thuis en een apart feestje bij de vrouw. Mijn oom was de bruidegom; wij noemen hem de dulha en zijn toekomstige vrouw, dus de bruid, noemen we de dulhin.

Voor de trouwerij van de dulha moesten heel wat voorbereidingen worden getroffen en

[p. 11]

[p. 12]

ik mocht hierbij helpen. Toen alles was voorbereid kon de trouwerij beginnen.

Er kwamen heel veel mensen op de trouwerij!

Toen iedereen aanwezig was, werd er hardi met rijst en een blad gesmeerd op het gezicht, schouders, voeten, wangen, handen en knieën van de dulha. Ik heb heel mooie foto's gemaakt en ik mocht ook filmen!

Hierna was de eerste dag van de trouwerij voorbij! Wij mochten op het feest blijven slapen, omdat we ver daar vandaan wonen. Ik was erg moe na deze lange dag.

De volgende dag begon alles om zes uur in de ochtend. Op deze dag moest alles weer netjes gemaakt worden en ik mocht de ghee maken. Dit is geklaarde boter die op een soort olie lijkt. Het wordt in de vriezer bewaard. Hiermee maken we samegri, dat zijn kleine stokjes hout, die in de olie worden gelegd. Het zijn kaarsjes die gebruikt worden voor de trouwerij.

[p. 13]

[p. 14]

De mensen kwamen terug voor het huwelijk en er werd muziek gespeeld en gedanst. Het was heel gezellig en feestelijk.

Maar opeens werd alles donker! Mensen riepen: ‘Wat gebeurt er? Is er een ghost?’ Een blackout! Gelukkig had ik mijn cellulaire bij me, die wat licht gaf. Mensen begonnen kaarsjes aan te steken. Gelukkig ging even later het licht weer aan en kon het feest gewoon doorgaan! Oef!

Vóór zes uur 's middags kwam de baraat, dat is de trouwauto met de andere auto's erachter aan. De auto was heel mooi versierd met bloemen. Hierin zat de dulha om naar het huis van de dulhin te gaan en daar te trouwen. De dulhin en de dulha hadden heel mooie kleren aan. De dulha had een gele jurk aan, of kurta pujana en een gele doek op zijn hoofd. Mijn broertje was sajbala, dat is een bruidsjongen. Hij kreeg dus ook een mooie gele jurk met een doek op zijn hoofd en moest naast de dulha zitten.

[p. 15]

[p. 16]

De trouwerij gebeurde in de marho, dat is een mooi versierde tent. De dulha en de dulhin moesten samen met de pandit heel veel rituelen doen en er werd urenlang gebeden.

Na de trouwerij moet de dulhin als eerste opstaan en naar boven gaan om te eten. In de Marho wordt met speciale rituelen veel geld gegeven aan de dulha. Dit was heel mooi. Als iedereen gegeten heeft wordt er de hele nacht door gedanst en gezongen tot zes uur in de ochtend.

Toen gingen de dulha en de dulhin naar huis. Dit was dan ook het einde van het feest. Ik was heel moe na de verschillende dagen feest, maar het was heel mooi! Er is nog zo veel te vertellen, maar ik laat dat voor een andere keer!