Thirsis Minnewit. Deel 2, editie Weduwe Gysbert de Groot

Onteerde Maagt

Op een Nieuwe Voys

1.
Ach ik, onteerde Maagd, ik mag wel klagen
Dat my myn eer, myn alderbeste pand,
Hier in het bloeyen van myn Jonge dagen
Soo is ontrooft, ô gruwelyke schand!

2.
De troudste Minnaar van al de minnaren
Die myn, helaas, soo droevig heeft misleyd,
Die is nu na Oost-Indien toe gaan varen,
Dat van myn nu soo dikwils word beschreyd.

3.
O droeve wereld vol van ongenugten,
Wat sit ik in een desolaten staat,
Dat myn soo meenigmaal te laat doet sugten!
Spiegelt u Dogters dog aan dese daat.

4.
Hy nam myn dikwils in zyn lieve armen
En bragt myn meenigmaal zyn mondtje by,
Maar nu zit ik, og laacy en og armen,
Alleenig met myn Schaapje in de ly. ⁺

+ ‘In het verdriet.’ Blijkbaar heeft ze een kind.

[p. 92]

 

5.

 

Hy zwoer by Hemel, Sterre, Maan en Winden

 

Dat hy mijn nimmermeer verlaten zou.

 

Nu is hy weg, de Heer sal hem wel vinden,

 

En ik en ben nu Vryster, Maagd of Vrouw. ⁺

 

 

 

6.

 

Soo dra hy 't maagde roosje had genoten

 

Soo ging hy weg en hy liet myn alleen

 

En heeft myn aanstonts met de voet gestoten.

 

En nu zit ik in droefheyd en geween.

 

 

 

7.

 

Wreede minnaar, hoe sal u hert nog knagen

 

Dat gy myn dese tormenten aan doed!

 

Hoe sult gy 't u in 't laatste nog beklagen

 

Dat gy verlaat u eygen vlees en bloed!

 

 

 

8.

 

Daarom, wilt op geen Jongmans reden bouwen:

 

Zy zyn veranderlyk gelyk de wind.

 

Wilt haar in 't meest of minsten niet betrouwen,

 

So zit gy niet en zugt, als ik met 't Kind.

 

 

 

9.

 

Gy Jonge Dogters die dit komt te hooren,

 

Spiegelt u aan myn zwaare droeve val,

 

Want ziet, het kan u ook komen te vooren. ⁺

 

Daarom soo wagt u, soete Meysjes al.

+ ‘Ik ben vrijster, maagd, noch vrouw.’

+ ‘Overkomen.’