Thirsis Minnewit. Deel 2, editie Weduwe Gysbert de Groot
(2012)–Anoniem Thirsis Minnewit–
Auteursrechtelijk beschermdStem: 't Schynt dat mijn Zieltje zyn etc.1.
Lestmaal, in 't krieken al vanne den dagen
Als 'er de Sonne sijn ryzen quam doen, Ga naar voetnoot+
Gingh ik myn Schapen te veldewaarts jagen
Om in het bedouwde Gras te voen. Ga naar voetnoot+
Ik leydze Ga naar voetnoot+ zoetjes aan een water kant,
Daar ik myn soete Herderinne vant,
Dien ik met eenen aangenamen lag
Doen heb geboden eenen goeden dag.
2.
Ik zeyde: ‘Wel zoete Herderinne,
Waar wilje alzoo vroeg na toe.
Rust dog een weynig, myn zoete Vriendinne.’
‘Neen’, zeydse, ‘Harder, ik ben noch niet moe,
Den dagh genaakt 'er, ik ruste noch niet.’
Maar op het lest zy haar gezeggen liet.
Daar vonden zy eene bequame stee,
Daar gingen zy stil rusten met haar twee. Ga naar voetnoot+
3.
Daar gingen zy beide zitten en rusten
Aan eenen klaren water-kant,
| |
[pagina 41]
| |
Daar hy zyn Liefje wel duizentmaal kusten,
Daar hy zyn zoet vermaak in vant.
Hy ley zyn Hoofje in zyn zoete Liefs schoot
En met zyn handen op haar Borsjes bloot.
Daar lagen de twee tot aanne den dagh
Dat men de Sonne uyt het Zuyden zagh. Ga naar voetnoot+
4.
Doe wouder myn Herdinnetje scheyden Ga naar voetnoot+
En met haar Schaapjes heenen gaan.
Ik zey: ‘Herderinne, wilt noch wat beyden
En laat het vry op Philander staan. Ga naar voetnoot+
Ik salze dryven over Berg en Dal
Alwaar het myn Princes believen sal.
Ik sal 'er ze leyden en brengen in rust
Aldaar het myne Herderinne lust.’
5.
Sy zeyde: ‘Wel Harder, wilt gyze dryven,
Dryftze vry aan myn Vaders Hof.
Ik sal hier zoo lang wagten en blyven.’
En daar mee zoo nam hy oorelof, Ga naar voetnoot+
Daar mede zoo nam hy syn afscheyt,
En met een kusje haar adieu gezeyt.
Hy zeyde: ‘Wel Liefste, na de Sonne-schyn
Soo sal ik weder by myn Engel zyn.’
|