Thirsis Minnewit. Deel 2, editie Weduwe Gysbert de Groot

Een Ander

1.
Ach, hoe wreed is 't als men mind
En geen mededogen vind!
Gy kunt, bloemen, bos en hagen,
Van mijn leed getuygnis dragen,
Gy ziet dagelijks myn verdriet,
En hoe Damon voor myn vliedt.
En hoe Damon voor myn, En hoe Damon voor myn vliet.

[p. 32]

 

2.

 

Die tot lyden is geteeld,

 

Werd noyt van 't geluk gestreeld.

 

Dan komt ons de Min-God plagen,

 

Elk is slaaf na sijn behagen. ⁺

 

Hy lacht selfs ⁺ met ons verdriet

 

En acht al ons klagen niet.

 

En acht al ons klagen, En acht al ons klagen niet.

+ Sc. het behagen van de minnegod.

+ ‘Zelf.’