Thirsis Minnewit. Deel 2

Aan Elisa

Vois: Het Ruyssen der Boomen, etc.

1.
Elize, myn leven en eenig vermaak,
Verrukt u de lust
Tot vryheid en rust
Daer ik altyd na haak: Bis

Nergens vind ge meer zoetheid en vreugd
Als daar onse oogen het groen verheugd,
By 't jeugdig geboomt, daer 't lustig dal
Vryheit en blyheid ons toont overal.

2.
Komt treen wy daer henen, nu 't lagchend gebloemt
By 't vreedzaam gediert

[p. 94]

 

Uw Lusthof versiert

 

Daar uw Damon ⁺ op roemt.

 

 

 

Liefde, die stilte en vreede bemind,

 

Maakt alle harten hier eens gezint.

 

Begeert ge dan rust? Z' is hier volmaakt,

 

Daer het al word van uw Liefde geblaakt. ⁺

 

 

 

3.

 

De kryg is ten ende, Al 't nare geschreeuw

 

Des dollen Soldaats

 

Wykt uyt onze plaats

 

Voor de Hollansen Leeu.

 

 

 

Danken wy 't moedig dier voor die deugt,

 

Nu weer den Peis ⁺ dit gewest verheugt.

 

En laet ons met een, ⁺ lustig van zin,

 

Zingen, Elize, van vrede en van min.

+ De ‘ik’ verwijst naar zichzelf in de pastorale trant.

+ ‘Waar alles blaakt onder uw liefde.’

+ ‘Vrede.’

+ ‘Gezamenlijk.’