Thirsis Minnewit. Deel 2

[p. 20]

Minnaers Liedt

Op een schoone Voys

1.
Gy siet vrolyk de herten in pyn,
Wilt niet minnend' maer vriendelik zijn,
En wanneerje de tanden doet wateren
Door een klein teekentje van uwe gunst,
Werkt, ⁺ als gy myn doet lacchen en schateren,
Dat onverschillentheid is de grooste kunst.

2.
't Is uw jonkheid en brave gestalt,
't Is u schoonheid daer gy soo op bralt!
Gy woud datse ⁺ u de sinnen betoveren,
Dat u bekoorlijkheid ons wetten stelt.
Maer wat baat het een Ziel te verooveren
Die gy niet houden wilt in u gewelt. ⁺

3.
Denkt, ô Silvia, denkt op de tyt, ⁺
Denkt dat alles op aerden verslyt,
Denkt dat de lente geeft blommen en bladeren,
Denkt dat men Somers leckere vruchten plukt,
Maer als de Herfst en Winter komt naderen,
Dan alles is verrot en afgeplukt.

4.
Merkt u Lenten dan wysselijk aen ⁺
Als gy de Somer voor handen hebt staan.
Wacht u voor ongevoeglijk te dartelen
Als gy een Minnaer om u lyden ziet,

+ ‘Bewerkstelligt.’

+ Namelijk de jeugd en het knappe uiterlijk.

+ De nadruk ligt op houden: ‘die u niet blijvend in uw macht wilt houden.’

+ Silvia ontbreekt in de editie 1711.

+ ‘ Wees u bewust dan van uw lente.’

[p. 21]

 

Want al meent gy ⁺ de Min te ontspartelen,

 

't Is voor een tyd, maer 't duert voor eeuwig niet.

 

 

 

5.

 

Merkt dan dat gy de Minnaer besint, ⁺

 

Eer dat u Herfst of Winter begint,

 

Want als dan van Liefde te handelen: ⁺

 

'k Stel 't aen u oordeel of 't wel voegen zou!

 

'k Meen, gy soud 'er u Minnaer sien wandelen

 

En blyven zitten, Vryster, Weeuw, nog Vrou.

+ Bron: neemt hy.

+ ‘Let er dan op dat je aandacht voor je minnaar hebt.’

+ ‘Want u pas dán op de liefde te richten.’