Thirsis Minnewit. Deel 1

[Gun my, mijn Engelin]

1.
Gun my, mijn Engelin,
Uw mondje zoet te drukken
Tot koeling van mijn min:
Laat ik die vrugten Plukken
Daar ik so lang een tyd
Met zugten en geklag
Om smeekend' heb gevryt, ⁺
En nog vry al den dag.

2.
Of zo dit brand ontsteekt,
In plaats van die te blussen
En meer begeerte kweekt:
Laat ik u dan vry kussen
Tot gy eens mêgevoelt
Hoe veel ik lyden moet
En hoe mijn hart nu doelt
Op ‘t allerzoetste zoet.

3.
Of meent gy dat die vlam
Die my soo kan ontvonken
En die zyn voetsel nam
Door uwe lieve lonke,
Nu veel te hoog mogt gaan,
Of dat hy an ons hart
En zinnen ooit zou schaân
En wekken pijn en smart?

+ ‘Smekend om heb gevrijd.’

[p. 159]

 

4.

 

Wij konden dese pijn,

 

Indien gy woud, ligt heelen:

 

Moest gy haar oorsprong zijn,

 

Laat ons die smart dan deelen.

 

Zo zullen wy, in ‘t kort,

 

Geneesen zyn, so zoet,

 

Dat min ons t’elkens port ⁺

 

Dat men die ⁺ weder voed.

+ ‘Prikkelt.’

+ ‘Haar.’