Thet Oera Linda Bok

Thet het Fasta sêid.

Alle setma thêr en êw, tha^et is hvndred jêr, omhlâpa müge mith tha krodar a^end sin jol, thêra mügon vppa rêd thêre moder, a^end by mêna willa vppa wêgar thêra burgum writ hwertha; send hja uppa wêgar writ, thân send hja êwa, a^end tha^et is vsa plicht vmbe altham an êra to haldande. Kvmth nêd a^end tvang vs setma to jêvane, stridande wither vsa êwa a^end plêgum, sâ mot ma^enneska dva alsa hja askja; thach send hja wêken, tha^en mot ma^en a^emmer to tha^et alda witherkêra. Tha^et is Fryas willa, a^end tha^et mot wêsa tham fon al hjra ba^ern.

[p. 23]

Dit heeft Fasta gezegd.

Alle inzettingen die eene eeuw, dat is honderd jaren, mogen omloopen met den Kroder (kruijer) en zijn Juul, die mogen op raad der Eeremoeder en bij gemeene wil op de wanden der burgten gegrift worden; zijn zij op de wanden geschreven, dan zijn zij wetten (ewa), en het is onze plicht om die alle in eere te houden. Komt nood en dwang ons inzettingen te geven, strijdende met onze wetten en gewoonten, zoo moet de mensch doen gelijk zij eischen; doch zijn zij geweken, dan moet men immer tot het oude terugkeeren. Dat is Fryas wil en dat moet wezen die van alle hare kinderen.