|
| |
| |
| |
Dieter M. Gräf
Gedichten
Vertaling: Lucas Hüsgen
Roos & roos
Museum, sterft hoekig /olifantesk
na het schemeren pulseert
de Sparkasse; achter glas
op de Amerikaanse ambassade
af pedalerende fitnesspeople,
exterritoriaal - als de nieuwe
Saudisch, Indonesisch groot,
rakettenminaretten; hier zeefden
inslaggaten de achtergrond,
daar, ginds. Nest & grootte,
omsingeld; spuwende scherpschutters
bergen, legden op waterhalers
aan, waagden zich toch naar het
parlement - tot drinkplaats
mismaakt. Mahala's knalden
op het centrum, verscheurden hun innerlijk,
hun Jeruzalem, vier jaar lang;
belegeraars schoten zich koud
bij de dierentuin, op het laatst stierf de berin,
door honger getekend. Gefotografeerde
rozen op het plaveisel: met rode was
uitgegoten inslagplekken,
kwam er eentje om; gerooide
bomen - zo warmde men zich op;
in het steenkoude museum staan nu
| |
| |
zelf geknutselde ovens & wapens.
internet, toont zijn Russische
afschietbaar, telefoneert,
die probeert het meteen uit. Was
het raak? Ik ging omhoog naar het
joodse kerkhof - zij zijn
de harde rand van het nest -, waar het
begon, zag ‘mijn’ supermarkt
& uitgelezen rozen kwamen dichterbij.
En weet u wel, schreef Karahasan,
wat die zielenpoten in het westen
allemaal doen om iets te voelen?!
Lenen leed, vinden schoonheid;
Rozenranken versieren dit
uit oorlogen. Dat toont ons
ze schampen, op weg naar de...
moskee, waarvan Karahasan
steenpuin mee had genomen,
ter beveiliging van de kelderramen
tegen granaatinslagen. Trof
hem in Marijin Dvor. Toen hij schreef,
In het water schrijven; als duiven
schrijven, die zich bij de Sebilj
uitspreken. Enkel het Arabische schrift
is nog mooier & dat van borsten
naar het roepen van de muezzin,
van de muezzins, want ieder
zegt anders waarop eerder
die ik op weg naar de bron
van de Bosna in Ilidža tot mij nam,
| |
| |
toen ik platanen, soldaten
onder de bomen, achter mij liet.
(Sarajevo, oktober 2011)
| |
| |
| |
Het valse rood miskent het hert
Ach, maar hun schilders dienden
een relatieve eeuwigheid,
hadden liever andere motieven:
hof-, geen dierenschilders,
| |
| |
aan de honderd meter lange
In het socialisme spreken
nu eenmaal alle dieren, dan
is het beter ze niet in het
juiste beeld te ondergaan.
Arbeidersklasse & intelligentsia uitgaan? Rood wild, voor zover
het de leiding overleeft,
weidt in het schilderij, daar
H----------eeertttttttttttttt----------hhhhhhhhhhhh-e
rrrrrrrrrttttttttttttttt-------------------------------------------hhhhhhhhhhhhh-e-
rrrrrrrrttttttttttttt-----------hhhhhhhhhh-e-
rrrrrrrttttttttttt------------------------------------------------------h
| |
| |
| |
Trolleykoffer ------ Rollators
Siddhartaland, zijn trolley
rollators, in bussen, rijden
Mundenheim, naar LU-Nord,
naar de Schlachthofstrasse.
Wij zijn gehandicapt & zijn
als wij dat decennialang nu net
niet zijn, is het gaga, bloei; bloed
een dubieuze bloes & maakt
slapers met verlichte sub
tekst schuiven knotsgek grote
de Globus, kopen voordelig
onteerde dierporties, onder
folie, onherkenbaar gemaakt,
maken ze klaar voor de kinderen,
maken ze klaar voor school,
sturen ze naar de diepvriezer,
met het consumentenrijbewijs.
| |
| |
Ik als consument zie niet in.
totdat hij oplost, a.u.b. jezelf
zoveel ignorantie. Paus Ignorantius
Hey, lui, ik ben jullie hese
die begon in het volkshuis,
daar wil ik nu weer heen,
enkel om iets te eten, na
al die uren aan het sterfbed.
haar wijd opengespalkte mond,
onafgebroken heftige adem,
die niet meer van haar is,
maar van het verheven programma.
Heer, jij bent goed & laat ons
plasticwereld op & willen
onder het pluchen dier, jij echter
haalt ons daaruit als het welletjes is,
verlost ons van persoonlijkheid,
wij maken ons belachelijk,
in de doodsstrijd genezing
stierf, was zij er niet meer
& teder was ieder voor haar; enkel
| |
| |
de demente vrouw op de kamer bleef
onbesmet, karikatuur, een ik
puffend van onherkenbaar leed.
Verzon welgemutst weeklachten
naast de vrouw die stierf, liet haar vol
ledig vervagen. De volgende morgen
leefde mijn moeder niet meer,
ik kwam vijf minuten te laat.
Had de tijd bij de post nodig
voor het terugzenden van de
Reader's Digest-pakketten waarmee
het ouderlijk huis bezaaid lag,
lukraak bestelde goederen, wilde
nog meer schenken. Rekeningen
stapelden zich op. Zo drukte zij
haar droge liefde uit: gegeven geld,
dat in zijn liquidatie de richting
verspeelde. Afknibbelen noemde zij dat,
met de trots van iemand, die door
prijzen te vergelijken in de supermarkt
huizen heeft gebouwd. Ze zat
decennialang in ons huis,
alleen, ingesponnen, met zich
gaffelende navelstreng, druppelde in
de kinderoorlogstijd haar hamstergoed,
stomper & stomper wordend
(maar met het lichtblauw van over
gebleven oplichtende ogen;
| |
| |
in het ziekenhuis, toen zij
van zich afliet, explodeerde
& stuurde energie mijn toekomst in
werd ik uitvinder, eerste mens
in het water, in de lucht, was
de goed betaalde arbeidersjongen,
voor wie geen grein overeind bleef.
Ik was erbij, toen haar lichaam,
voorzichtig, als bij de goede zak,
op de draagbaar terechtkwam &
zag dat wij een ziel hebben.
stierf, zag zij haar kort daarna aan
het plafond zweven. Heb zelf enkel
iets prozaïsch te melden..., dat zij
zich voor niets meer interesseerde:
het zacht aankloppende voorjaar
kon haar niks meer schelen, geen lor,
geen fluit - & vice versa.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd