De tempel der zanggodinnen

[p. 102]

Op Lauraas oogen.

Vois: Sei tanto gratioso.

ô LAura laat de straalen,
Van uw gezicht, op my uw slaaf niet koomen,
Ei! laat se op my niet daalen
Want door haar schyn wort myn 't gezicht benomen,

Gelyk 't geschiet

Als imant ziet

Met opgespalkte oogen,

In gloedt en straalen,

Die febus af laat daalen,

Van om hooge.

Neen Laura! laat de straalen,
Van uw gezicht op my uw slaave koomen;
Ey! laat ze op my daalen,
Want anderzints wort my het hart ontnoomen,

Door droevenis,

Die in my is,

En die my telker keeren

Dan komt bespringen,

Op dat ik zóo een dinge,

Moet ontbeeren.

[p. 103]

 

Wee my elendig mensche!

 

Die missen moet, of myn hart of myn oogen,

 

Ik weet niet wat ik wensche,

 

Van deze twee dat my eerst wort onttoogen:

 

Mis ik het licht,

 

Van myn gezicht,

 

Wat zal ik, laas! beginnen?

 

Mis ik myn herte,

 

ô Bloedeetende smerten!

 

Hoe zal 'k u minnen?