Onder Verbeetering. De laatste Basuyne, of't Verrysen der dooden,
Waar in ernstig gehandeld word van de erge wind-verkoopery.
Het tweede deel.
1.[regelnummer]
DAt is een vreesselyk geluyd, Het dringt my door myn gantsche Leeden,
En maakt myn vol verschrick'lykheeden, En jaagt m'ontstelt ten graven uyt
ô God! het is de Jongstendag, Ik zie van ond'ren duyvels komen,
Nu werd ik vast ter Hel genomen, Dit is de alderswaarste slag.
Hier heb ik niet eens om gedogt, Doen ik op de elendig' Aarde
Zo listig snoode schat vergaarde, En niet als yd'le WIND verkogt.
ô God! nu is het al ontstelt, 'k Beswyk van schrik, en kan niet loopen,
Nog geen genâa van Godt verhoopen, Van alle kanten vast beknelt.
ô Snoode Godtvergeete guyt, Dit komt van Goddeloos te leeven,
Myn stem wil geen geluyt meer geeven, Door Helsche prang die 't herte sluyt.
2.[regelnummer]
Wel Christus wat een donderslag, Komt my als van malkander scheuren,
En brengt myn al myn kwaad te veuren, Dat ik bedreef van dag tot dag.
Ik leefden sonder achterdogt, In snoode lust en dertelheeden,
Niet waart de Aarde te betreeden, Tot ik myn tyd heb door gebrogt;
Ik dogt 't zal alles wel vergaan, Wat valt 'er veel om 't eynd' te denken,
Daar niet van komt als zinne krenken, De Wereld zal nog lange staan.
De Wind-Verkoopery floreerd, 'k Begin nu nog eerst regt te leeven,
Daar diend een Roemer op verheeven, Die alle dreutsheyd van hem weerd;
En onderwyl ik kryg een slag, In deeze lugte handelinge,
Die baard fluks een verwandelinge, Weg was myn laatste blyden dag.
't Verkeerd verstand dat ik behield, Dat ried my in de Put te springen,
Ik deed, en kon my niet bedwingen, Daar was de losse Gek ontzield.
3.[regelnummer]
Ik ben het die myn Keel assneê, Waar door ik daad'lyk ben besweeken,
En ken 'er nog beswaard door spreeken, Dog bid den Leeser om een beê,
Dat hy om al myn smert en pyn, En om de smert van Christi wonden,
Hem niet begeeft tot myne Sonden, Zo wil hem Godt genadig zyn.
|
|
Auteursrechtvrij