Onder Verbeetering. De laatste Basuyne, of 't Verrysen der dooden,
Waar in hier en daar ook aangetrokken werd de snoodheyd en beklaaglykheyd der wind-handelaars.
Het eerste deel.
1.[regelnummer]
O Godt wat luyd geklank is dit, Dat my zo gantsch'lyk doet ontwaaken,
En my zo beevende doet maaken, Door 't gantsche Lyf van Lit tot Lit.
Ik vrees, en 't leyd my op het hert, Dat dit is de Archangels stemme,
Dewyl het my zo komt beklemme, Met onuytspreekelyke smert!
ô Ja, gewis! waar zal ik heen? Hier is geen plaats om weg te vlieden,
De wil des Heeren zal geschieden, Nu moet ik wis naa 't Hels geween.
Het grouw'lyk kwaad van my begaan, Komt my gantsch duydelyk te vooren,
En geeft myn over aan Gods tooren, Onmoog'lyk om te wederstaan.
ô Schelmery! ô Schelmery, Die 'k aan myn Naasten heb bedreeven,
By 't snoode Briefjes uyt te geeven, Vol valsheyd en verradery;
Waar door ik meenig huysgezin, In nood gebrogt heb, en ruine,
Waar door ik Helsche ftraf verdiene, ô God wat angst omcingelt my!
2.[regelnummer]
Foey grouwelyk vervloekte Gek, Die voor een uurtje dartel leeven,
Myn Ziel ten besten heb gegeeven, En ley nu Eeuwig Hels gebrek.
Ik trek de haaren uyt myn kop, En scheur het vleesch af van myn beenen!
Dat ik nu eeuwiglyk zal weenen, ô Duysentmaal vervloekte strop,
Daar ik my korts nog meê verhing, Mistroostig door de Actie-Handel,
Daar ik nu om na d'Afgrond wandel, En deese angheyd voor ontfing.
3.[regelnummer]
ô Swyg doch van de Acties stil, t'Afschuw'lyk Zielverdervend braaksel,
Dat Gods geschep en heerlyk maaksel, Zo ligt verkoopt aan Zatans wil.
Myn Kindertjes, myn Kindertjes, Die 'k swerven deed als arme Weesen,
Vol naarheyd, en in duyzend vreesen, Hoe of 't dog met myn Schaapjes is?
Ik heb de Hel aan U verdiend, Ik had genoeg om van te leeven,
En heb gantsch zot gehoor gegeeven, De raad eens snoo genaamde Vriend:
Maar ach! het is te laat beschreyd, Ik moet ter Hel! ik moet ter Hellen!
Daar God myn eeuwig zal bestellen, Het loon voor 't kwaad myn toe geleyd.
|
|
Auteursrechtvrij