De Inventeur der wind negotie, op zyn Zegekar.
Het Hoofd der Koopmanschap van wind,
Of de Inventeur der dolligheden,
Wier schynschoon 't alles heeft verblind,
Word hier op 't pragtigst' voort geréden
Door Bazelisken, die hy toomd,
En dwingt met goude dwanggarélen,
Schoon dat hy zelf angstvallig schroomd,
Dat 't eind hem eens een pots zal spélen;
En doen hem als een Faëton,
Al ryd hy nu langs lugt en wolken,
Voor Vrouw Regtvaardigheid haar zon,
Na hy de Koei heeft leeg gemolken,
Beroofd van Eer, en Naam, en Staat,
Elendig doen ter neder dálen;
Want alles wat men buiten maat
Wil op zyn hoogsten toppunt hálen,
Stort door zyn zwaarte wis ter neêr.
Terwyl de gróte Tóren wagter
Van Missisippi, reeds van veer
Dien ramp begint te zien van agter,
Daar 't op zyn hoogte stormd en waaid,
't Geen zyn Allongie-pruik doet vliegen,
Terwyl de standaard, dien hy zwaaid
In stukken breekt door 't wind'rig liegen;
Daar hy reeds van zyn wolk-kasteel
De blyken laat der klagten waaijen,
Hoe dat de Zuidzé in 't geheel
Wou Missisippi overkraaijen,
Tot dat zy eind'lyk t'zaam gepaard,
Als beiden uit den Wind gespróten,
En van één kragt, één Deugd, één aard,
Gelyk verëende lotgenóten,
Ontelb're schatten, éven graag,
Wel eêr door zorg en vlyt gewonnen,
Opslokken, in hun holle maag,
Nu 't kluuwtjen is ten eind gesponnen;
't Geen door den kreup'len Bode van
De Zuidzé, die vast springt op krukken,
Bevestigd word. Dit is de man,
Die tyding brengt van het mislukken
Der ingebeelde Winst en Waan,
Die men nu ziet in wind en drómen,
In rook, en eid'le niet vergaan,
Het geen reeds ménig een doet schrómen,
Die 't Actie-Sjeesje heeft gehad,
Om op den wind zyn snelle vlerken
Te rennen uit zyn geld en schat,
Het geen men duid'lyk kan bemerken
Aan de omgekeerde Beurzen, die
Thans vol van Wind, maar leeg van schyven,
Ontbloot door de Actie-Compagnie,
Als pluimen heen en weder dryven;
Want Missisippi en de Zuid
Zyn net als Moeder, en als Vader,
Van de and're Bubbels, wier geluit
Meêr klinkt dan de and'ren al te gader,
Ook hebben zy den meesten schat
Wel met hun tandelóze monden,
(Die Rykaard lang vergaderd had)
Van een geréten en verslonden,
Maar ach! de Zuidzé boven al,
Die wist ons Hollands geld te slópen,
't Geen ménig, daar zy raakt ten val,
Bedroefd doet naar Vianen lópen.
De Zuidzé kleed hen in den rouw,
Al spréken wy nu van geen Rápen,
Van Kool, of Wort'len, Sprot, of Tonw,
Of Meeuwtjes afgerigt op kápen.
Hoe droevig waar ons land gesteld,
Had niet een trits van Hollands stéden,
Die Windplaag perk en paal'gesteld,
En voor 't Gemene Nut gestreden?
Ja afgeweerd op Schilden, die
Met Kruyszen Zwaard en Sleutels prálen,
Niet slaafs aan eene Compagnie,
Waar door ze eene eeuw'ge Eer behálen.
ô Burger Heeren die zo trouw
Uw steden doet in Vryheid bloeijen,
Tot nut van Neêrlands staats gebouw,
Lano Morr uw Stam in Luister Groeijen!
|
|
Auteursrechtvrij