Het groote Tafereel der dwaasheid

[p. *15]

Quincampoix in Duigen.

Law, die vry warm vry heet van kruin,
Het volk leid dapper om den tuin,
Moet Ambachtslien niet tergen,
Met nietige beloftenis,
Dat enkel droom en schaduw is,
In plaats van goude bergen:
Want raakt hy noch eens in de klaauw,
Van't arm en Zwart verhongert graauw
Ik vrees, men zal hem plukken
En doen hem een Lykstacie aan
Als eens geschiede aan Vorst Sejaan
Voor alle de Actie nukken
Wech Missisippi 't is doch mis
En dubbeld Mis, wat aan u is.

Philadelphus.