Het Taelverbond. Jaargang 6(1850)– [tijdschrift] Taelverbond. Letterkundig Tydschrift, Het– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Lichtwolkjes. Zinnebeeldige beschouwing, door H. Rens. Zilveren wolkjes beschynen den Hemel, Dartlend als kinderen by 't vreugdegewemel; Lachende zien zy den wereldling aen: Zegt my, o wolkjes, waerom ge in uw baen Zoo lieflyk lacht? Stormende orkanen, de vlakte doorkruisend, Woedende winden, door 't hemelzwerk ruischend, Doen u verzuchten in menigen traen: Zegt my, o wolkjes, wat blikt gy ons aen Met sombre klagt? [pagina 223] [p. 223] o Wereldling! hoor my slechts aen: - Waerom 'k u zoo vriendlyk aenschouwe, Wen 'k voortglyd in 't vlak van myn baen? Ben ik dan de lachende vreugde Des hemels niet, wen my de glans Des zonlichts met liefde bestralend, Doet hupplen ten hemelschen dans? Gy vraegt my de reden waerom De woedende stormen, uit 't noorden Opdagend, my 't aenschyn versombren Waer eertyds het zonlicht op glom, En bittere tranen my de oogen Ontglyden by sombren orkaen: o Luister, en zeg het aen de aerde En wees met myn kommer begaen. Met trotschheid doorkruiste ik den hemel, Gelyk gy het aerdryk betreedt; Ik dacht aen geen rampen of kommer En droomde van onheil noch leed. Maer ziet gy die nydige wolken? - Zy zagen my dartlen in pracht: Myn heilzon ging spoedig ten onder, En thans is het droevige nacht. Herhaelt het der wereld, o menschen! En zy u myn onspoed te baet, En leert hoe het dartel genieten En hemel en aerde is ten smaed: Dan stort gy geen bittere tranen Als ik die geen rampen voorzag, Terwyl ik in de armen der weelde Te sluimren lag. Gent, 1850. Vorige Volgende